Page 48 - Danilenko
P. 48
Vladimir Danilenko
lanacaq, münasibәtlәri dәyişilәcәk. Әslinә qalsa, hәr şey o
qәdәr dә acınacaqlı şәkil almamışdı. Zahirәn hәr şey qayda-
sındaydı, yalnız bir şey çatmırdı…
“Niyә dә yox? – Faddey fikirlәşdi. – Mendelin kömәyi ol-
madan da hәr şeyi yoluna qoymaq olar.”
Alla sakitcә oturub, әriylә qızını müşahidә edirdi. Faddey
nәvazişlә Nastyanın başını sığallayır, saçlarını düzәldir, öpüb-
oxşayırdı.
“Görәsәn, hәr şeyi tәzәdәn başlamaq üçün neylәmәk
olar?” – Alla yenidәn fikirlәşdi.
Nastyayla oynayan Faddey vaxtı uzatmağa çalışır, Allayla
yenidәn intim münasibәt qurmağa ürәk elәmirdi, hiss edirdi
ki, hәlә buna hazır deyil. Bunu hәtta qızı da hiss etmişdi.
– Ata, sәn anamdan qorxursan? – Nastya soruşdu.
– Niyә elә fikirlәşirsәn? – Faddey özünü gülümsәmәyә
mәcbur etdi.
– Mәnimlә elә danışırsan, elә bil nә edәcәyini bilmirsәn?
Sanki anamdan çәkinirsәn…
– Amma sәninlә nә edәcәyimi bilirәm, – Faddey zarafata
salmaq istәdi.
– Mәnimlә nә edәcәyini bilirsәn, amma anamla yox, – qız-
cığaz barmağını burnuna soxdu.
– Mәdәni olmaq lazımdır, – Faddey onun әlini yanına
saldı.
– Gör, nәlәr uydurur, – Allanı gülmәk tutdu.
Amma Nastya onun gülüşünә mәhәl qoymadı.
– Sinfimizdә Zosya Bobelya adlı qız oxuyur, – Nastya
dodaqlarını büzdü. – Onun atası özünә başqa xala tapıb, anası
48 da yad kişiylә dostlaşıb. Siz mәni atmağa hazırlaşmırsınız ki?
– Nә danışırsan?.. – Allanın sifәti qıpqırmızı oldu. – Atanla
mәn sәni sevirik.
– Zosya Bobelyanı da sevirlәr, amma atıblar.
Nәhayәt, qız susdu, otaq sükuta qәrq oldu. Yalnız bayırdan
soyuq payız külәyinin vıyıltısı eşidilirdi. Karıxmış Faddey
matdım-matdım Allanın üzünә baxır, doğrudan da, nә
edәcәyini bilmirdi. Hәyatının birdәn-birә başqa axara düşmәsi
lanacaq, münasibәtlәri dәyişilәcәk. Әslinә qalsa, hәr şey o
qәdәr dә acınacaqlı şәkil almamışdı. Zahirәn hәr şey qayda-
sındaydı, yalnız bir şey çatmırdı…
“Niyә dә yox? – Faddey fikirlәşdi. – Mendelin kömәyi ol-
madan da hәr şeyi yoluna qoymaq olar.”
Alla sakitcә oturub, әriylә qızını müşahidә edirdi. Faddey
nәvazişlә Nastyanın başını sığallayır, saçlarını düzәldir, öpüb-
oxşayırdı.
“Görәsәn, hәr şeyi tәzәdәn başlamaq üçün neylәmәk
olar?” – Alla yenidәn fikirlәşdi.
Nastyayla oynayan Faddey vaxtı uzatmağa çalışır, Allayla
yenidәn intim münasibәt qurmağa ürәk elәmirdi, hiss edirdi
ki, hәlә buna hazır deyil. Bunu hәtta qızı da hiss etmişdi.
– Ata, sәn anamdan qorxursan? – Nastya soruşdu.
– Niyә elә fikirlәşirsәn? – Faddey özünü gülümsәmәyә
mәcbur etdi.
– Mәnimlә elә danışırsan, elә bil nә edәcәyini bilmirsәn?
Sanki anamdan çәkinirsәn…
– Amma sәninlә nә edәcәyimi bilirәm, – Faddey zarafata
salmaq istәdi.
– Mәnimlә nә edәcәyini bilirsәn, amma anamla yox, – qız-
cığaz barmağını burnuna soxdu.
– Mәdәni olmaq lazımdır, – Faddey onun әlini yanına
saldı.
– Gör, nәlәr uydurur, – Allanı gülmәk tutdu.
Amma Nastya onun gülüşünә mәhәl qoymadı.
– Sinfimizdә Zosya Bobelya adlı qız oxuyur, – Nastya
dodaqlarını büzdü. – Onun atası özünә başqa xala tapıb, anası
48 da yad kişiylә dostlaşıb. Siz mәni atmağa hazırlaşmırsınız ki?
– Nә danışırsan?.. – Allanın sifәti qıpqırmızı oldu. – Atanla
mәn sәni sevirik.
– Zosya Bobelyanı da sevirlәr, amma atıblar.
Nәhayәt, qız susdu, otaq sükuta qәrq oldu. Yalnız bayırdan
soyuq payız külәyinin vıyıltısı eşidilirdi. Karıxmış Faddey
matdım-matdım Allanın üzünә baxır, doğrudan da, nә
edәcәyini bilmirdi. Hәyatının birdәn-birә başqa axara düşmәsi
