Page 23 - Danilenko
P. 23
Tarnovskilər malikanəsindəki kölgələr 23
– Gözlәrimә baxmamaq üçün.
– Nәdir, әdәbsiz suallar verәcәksiniz?
– Bu sözü unudun, – Mendel çәkәlәk geydiyi ayağını
yellәdi. – Gәlin başınıza gәlәnlәri “әdәbli” vә ya “әdәbsiz”
kimi sözlәrlә ifadә etmәyәk.
– Bu, nә qәdәr davam edәcәk? Sizinlә görüşlәrimizi
nәzәrdә tuturam.
– Nә bilmәk olar? Bir il, iki il, üç il, – Mendel barmaqlarını
şaqqıldatdı. – Bәlkә, ondan da çox. Bu, uzaq yola bәnzәyir.
Bәzilәri mәnzil başına tez çatır, bәzilәri gec. Hәr şey sizdәn
asılıdır. Belәliklә…
– Siz mәnim uzanmağımı istәyirsiniz?
– Uzansanız yaxşı olar.
Alla әllәriylә donunun әtәyini tutub, ehtiyatla divana
uzandı, Mendel isә onun baş tәrәfindә oturdu. Amma Allanın
gәrginliyi keçmәdi. Mendelin ukrain dilindә güc-bәlayla
danışması onu әsәbilәşdirirdi.
“Rus dilindә danışsaydı, bundan yaxşıydı, – Alla әtәyini
düzәldә-düzәldә fikirlәşdi, amma özünü o yerә qoymadı, – hәr
seans üçün ona yüz avro ödәyirәm. Qoy zәhmәt çәksin…”
Bir anlığa Allaya elә gәldi ki, hәkim onun fikirlәrini oxu-
yur – o, әsәbi halda barmaqlarını şaqqıldatdı vә narazılıqla
nәsә mızıldandı.
– İnsan ağac kimidir, onun bütün uğurlarının vә mәğlu-
biyyәtlәrinin kökünü axtarmaq lazımdır, – nәhayәt, Mendel
özünә gәldi, sanki birdәn-birә dili açılmışdı. – Bizim bütün
problemlәrimiz qayğısız yaşadığımız vaxtlarda başımıza gәlәn
hansısa hadisәdәn qaynaqlana bilәr? Siz özünüzü nә vaxtdan
xatırlayırsınız? İlk dәfә sizi heyrәtlәndirәn nә olmuşdu?
– Mәn Jitomir yaxınlığındakı Skoromoxi qәsәbәsindә
doğulmuşam, – Alla sözә başladı. – Atam kinomexanik idi,
anam isә qapançı işlәyirdi. İlk dәfә maraqla, hәtta heyrәtlә
baxdığım bir filmi xatırlayıram – filmdә bir kişi qadınla
öpüşürdü. Yadımdadır, ağzınacan dolu zalda, anamın dizinin
üstündә oturmuşdum. Atam yanımızda deyildi. O, dediyim
kimi, kinomexanik idi, zalın arxa hissәsindә, proyektor işlәdir,
– Gözlәrimә baxmamaq üçün.
– Nәdir, әdәbsiz suallar verәcәksiniz?
– Bu sözü unudun, – Mendel çәkәlәk geydiyi ayağını
yellәdi. – Gәlin başınıza gәlәnlәri “әdәbli” vә ya “әdәbsiz”
kimi sözlәrlә ifadә etmәyәk.
– Bu, nә qәdәr davam edәcәk? Sizinlә görüşlәrimizi
nәzәrdә tuturam.
– Nә bilmәk olar? Bir il, iki il, üç il, – Mendel barmaqlarını
şaqqıldatdı. – Bәlkә, ondan da çox. Bu, uzaq yola bәnzәyir.
Bәzilәri mәnzil başına tez çatır, bәzilәri gec. Hәr şey sizdәn
asılıdır. Belәliklә…
– Siz mәnim uzanmağımı istәyirsiniz?
– Uzansanız yaxşı olar.
Alla әllәriylә donunun әtәyini tutub, ehtiyatla divana
uzandı, Mendel isә onun baş tәrәfindә oturdu. Amma Allanın
gәrginliyi keçmәdi. Mendelin ukrain dilindә güc-bәlayla
danışması onu әsәbilәşdirirdi.
“Rus dilindә danışsaydı, bundan yaxşıydı, – Alla әtәyini
düzәldә-düzәldә fikirlәşdi, amma özünü o yerә qoymadı, – hәr
seans üçün ona yüz avro ödәyirәm. Qoy zәhmәt çәksin…”
Bir anlığa Allaya elә gәldi ki, hәkim onun fikirlәrini oxu-
yur – o, әsәbi halda barmaqlarını şaqqıldatdı vә narazılıqla
nәsә mızıldandı.
– İnsan ağac kimidir, onun bütün uğurlarının vә mәğlu-
biyyәtlәrinin kökünü axtarmaq lazımdır, – nәhayәt, Mendel
özünә gәldi, sanki birdәn-birә dili açılmışdı. – Bizim bütün
problemlәrimiz qayğısız yaşadığımız vaxtlarda başımıza gәlәn
hansısa hadisәdәn qaynaqlana bilәr? Siz özünüzü nә vaxtdan
xatırlayırsınız? İlk dәfә sizi heyrәtlәndirәn nә olmuşdu?
– Mәn Jitomir yaxınlığındakı Skoromoxi qәsәbәsindә
doğulmuşam, – Alla sözә başladı. – Atam kinomexanik idi,
anam isә qapançı işlәyirdi. İlk dәfә maraqla, hәtta heyrәtlә
baxdığım bir filmi xatırlayıram – filmdә bir kişi qadınla
öpüşürdü. Yadımdadır, ağzınacan dolu zalda, anamın dizinin
üstündә oturmuşdum. Atam yanımızda deyildi. O, dediyim
kimi, kinomexanik idi, zalın arxa hissәsindә, proyektor işlәdir,
