Page 191 - Danilenko

evli oğlan

pıltıyla suya düşәn çantasını gördü. Ardınca Vladın sәsi 191
eşidildi:

– Eşidirsәn mәni? Sağ qurtulsan, yanıma gәlmә! İşdәn
qovulmusan!

Artıq qaranlıq idi, göz-gözü görmürdü, odur ki, oğlan suya
düşәn çantasını axtarmadı. Suya düşmüş ürkәk siçanı
xatırladan Oğlan körpünün altıyla üzә-üzә, beton dirәklәrin
yanından keçib, sahildәki böyük binaya çatdı. Elektrik işığına
qәrq olmuş binadan musiqi sәslәri gәlirdi. Qorxudan vә soyuq-
dan Oğlanın dişlәri bir-birinә dәyirdi, artıq heyi qalmamışdı.
Oğlan hiss etdi ki, sahilә çıxmağa gücü çatmayacaq, qışqırıb
kömәyә çağırmaq istәdi. Körpünün üstündә hansısa sәrxoş
bәrkdәn söyüş söydü vә qәhqәhә çәkib gülmәyә başladı. Bir
sarışın qız körpünün mәhәccәrinә söykәnib siqaret çәkirdi.
Oğlanın gözlәri sanki hәmişәkindәn daha iti görürdü. Ona elә
gәlirdi ki, әlini uzatsa, o yaraşıqlı qıza çatar. Gecә klubundan
gәlәn musiqi sәslәri kәsilmirdi. Körpünün üstündәn gurultuyla
elektrik qatarı keçdi vә elә bu vaxt Oğlanın sağ ayağı qıc oldu.
O yenә qışqırdı, suda çırpınaraq әl elәdi, amma nә onu eşidәn,
nә dә görәn oldu. Oğlan son dәfә ulduzlu aprel sәmasına,
sahildә şütüyәn maşınlara, işıqlı şәhәrә baxdı, birdәn-birә
qәribә bir yüngüllük hiss etdi. Başının üstündәn keçib gedәn
balıqlar saçlarına toxundu. Saçları suda yosun kimi
yırğalanırdı. Ağzından çıxan hava qovuqcuqlarından biri şişib,
böyümәyә başladı. Qovuqcuğun üzәrindә Vladın sifәtini
gördü, sonra qәhqәhә çәkib gülәn Qızı; gördü ki, hәlә
balacadır, anası onu qucağına alıb, o isә әlindә mavi şar tutub;
anasının qucağında oturub cavan atasına, mәktәbli forması
geymiş Bodyaya, nümayişә çıxmış insanlara, başlar üzәrinә
qaldırılmış portretlәrә baxır; sәsgüclәndiricilәrdәn tәntәnәli
çıxışlar eşidilir, marş musiqisi sәslәnir; sonra o, özünü beşikdә
gördü – anası gülә-gülә әllәrini ona sarı uzadıb, nәsә deyirdi…
Elә bu vaxt bir iri, qara balıq quyruq çaldı vә kövrәk qovuqcuq
partladı. Oğlanın kiçik, fani hәyatı minlәrlә qәlpәyә parça-
landı.