Page 148 - Danilenko
P. 148
Vladimir Danilenko
larınla oyna. Hәr şeydәn ciddi-ciddi danışmağın daşını at.
Özünü yaşına uyğun apar.
Onlarla bir az mәtbәxdә oturandan sonra öz otağıma
keçdim. Bekarçılıqdan İya Brailkoya zәng elәdim.
– Sәnsәn? – qız saqqız çeynәyirdi. Elә danışırdı, sanki
aramızda narazılıq-filan olmamışdı. – Bütün günü kimlәrsә
zәng elәyir. Sәn dә, üstәlik. Neylәyirsәn?
– Ad günündәyәm.
– Kimin ad günündә?
– Özümün.
O, bir neçә saniyә susub, saqqız çeynәmәyә davam etdi.
Nәhayәt, fikrini toplayıb dedi:
– Evdә tәksәn?
– Yox, anamla Alisa Sisalyuk mәtbәxdә çay içirlәr.
– Sisalyuk kimdir?
– Anamın rәfiqәsi.
– Pulun var?
– Var.
– Elә isә bir şüşә şampan şәrabı götür, gәl bizә.
Açığı, yaşından böyük görünmәk üçün әldәn-ayaqdan
gedәn, özünü әdalı aparan uşaqlardan xoşum gәlmir. Bun-
dansa, özümü nәcib, şәfqәtli, güclü әdәbi qәhrәmanlara
oxşatmağa üstünlük verirәm. Amma İya Brailkonun davranışı
vә danışıq tәrzi mәnә tәbii görünür. Onun pirsinqlәri vә
bijuteriyası kimi. Ona görә dә, mәni evinә çağırdığına görә
sevindim. Bu gün mәni başa düşәn kiminsә yanında olmaq
istәyirdim. İya mәhz belә adam tәsiri bağışlayırdı. O, özünü
çәkib dağ başına qoymur, sinfimizdәki İrena Populax vә ya
148 Oksana Ciqul kimi әlaçılara oxşamırdı. İya hәmişә sәrbәst
hәrәkәt edir, fikirlәşdiyini adamların üzünә deyirdi.
Mağazadan bir şüşә qırmızı, kәmşirin “Oreanda” şampan
şәrabı, Kiev tortu alıb, İyagilә yollandım. Zәngin düymәsini
basdım, qapını sarı, xovlu xalat geymiş İya açdı. Bu xalatda
o, sarı cücәyә oxşayırdı.
– Keç içәri! – qız üzümdәn öpdü. – Mәtbәxә keç, ad günü-
larınla oyna. Hәr şeydәn ciddi-ciddi danışmağın daşını at.
Özünü yaşına uyğun apar.
Onlarla bir az mәtbәxdә oturandan sonra öz otağıma
keçdim. Bekarçılıqdan İya Brailkoya zәng elәdim.
– Sәnsәn? – qız saqqız çeynәyirdi. Elә danışırdı, sanki
aramızda narazılıq-filan olmamışdı. – Bütün günü kimlәrsә
zәng elәyir. Sәn dә, üstәlik. Neylәyirsәn?
– Ad günündәyәm.
– Kimin ad günündә?
– Özümün.
O, bir neçә saniyә susub, saqqız çeynәmәyә davam etdi.
Nәhayәt, fikrini toplayıb dedi:
– Evdә tәksәn?
– Yox, anamla Alisa Sisalyuk mәtbәxdә çay içirlәr.
– Sisalyuk kimdir?
– Anamın rәfiqәsi.
– Pulun var?
– Var.
– Elә isә bir şüşә şampan şәrabı götür, gәl bizә.
Açığı, yaşından böyük görünmәk üçün әldәn-ayaqdan
gedәn, özünü әdalı aparan uşaqlardan xoşum gәlmir. Bun-
dansa, özümü nәcib, şәfqәtli, güclü әdәbi qәhrәmanlara
oxşatmağa üstünlük verirәm. Amma İya Brailkonun davranışı
vә danışıq tәrzi mәnә tәbii görünür. Onun pirsinqlәri vә
bijuteriyası kimi. Ona görә dә, mәni evinә çağırdığına görә
sevindim. Bu gün mәni başa düşәn kiminsә yanında olmaq
istәyirdim. İya mәhz belә adam tәsiri bağışlayırdı. O, özünü
çәkib dağ başına qoymur, sinfimizdәki İrena Populax vә ya
148 Oksana Ciqul kimi әlaçılara oxşamırdı. İya hәmişә sәrbәst
hәrәkәt edir, fikirlәşdiyini adamların üzünә deyirdi.
Mağazadan bir şüşә qırmızı, kәmşirin “Oreanda” şampan
şәrabı, Kiev tortu alıb, İyagilә yollandım. Zәngin düymәsini
basdım, qapını sarı, xovlu xalat geymiş İya açdı. Bu xalatda
o, sarı cücәyә oxşayırdı.
– Keç içәri! – qız üzümdәn öpdü. – Mәtbәxә keç, ad günü-
