Page 143 - Danilenko
P. 143
nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim
azından şahzadәyә layiq qızdır. Amma Jorik vә Vitka qıza göz 143
verib, işıq vermirlәr – gecә-gündüz onun arxasınca gәzirlәr.
Bir dәfә Alisanı evlәrinә ötürәn Joriklә Vitka ağızlaşır,
mübahisә etmәyә başlayırlar. Axırda mübahisә yumruq
davasına çevrilir.
– Sarı pişik! – Vityok rәqibini tәhqir edir.
– Al gәldi! – cavabında Jorik yumruğunu işә salır.
Alisa isә kәnarda dayanıb, sakitcә onlara tamaşa elәyir.
Çünki bu dava-qalmaqal, әslindә, ona lәzzәt elәyir. Nәhayәt,
hay-küyü eşidәn Viktoriya Matsula özünü yetirir:
– Gedin başqa yerdә dalaşın, qızımı qorxutmayın.
– Xala, yaxşısı budur, öz evinә get. Özümüz bilәrik, – Vit-
yok ona söz qaytarır.
– Nә qanmaz adamsınız! İndi sizi başa salaram! – qadın
bas sәslә cavab verir.
Bir göz qırpımında qadın әlini atıb, ikisinin dә boynunun
ardından tutur vә başlarını bir-birinә vurur. Huşunu itirmiş
oğlanlar bir müddәt divarın dibindә uzanılı qalırlar. Kartof
kisәsi kimi atılıb qalmış oğlanlar, nәhayәt, özlәrinә gәlәndә
görürlәr ki, Alisa da, anası da çıxıb gediblәr. Sevdiklәri qızın
gözü önündә ortayaşlı qadın tәrәfindәn döyülәn oğlanlar
utandıqlarından bir daha Alisanın gözünә görünmürlәr.
Çox mәşq elәyәn, dopinq qәbul edәn Matsulanın çox
dәyişkәn xasiyyәti varmış. Hәyatının son illәrindә çox yorğun
görünür, gah qәzәblәnib özündәn çıxır, gah da tamamilә
laqeyd, hәr şeyә biganә adama çevrilirmiş. Tez-tez xәstәlәnib
yatağa düşәn qadın beş il әvvәl dünyasını dәyişir.
Anası ölәndәn sonra uzun müddәt Alisa özünә yer tapa
bilmir. Axı hәyatı boyu onun bütün problemlәrini anası hәll
edirdi. O, Alisanın hәm anası, rәfiqәsi, hәm dә maliyyә qay-
nağı vә cangüdәni olmuşdu. Anası Alisanı o qәdәr çox sevirdi
ki, ayrı qala bilmirdi; yeganә qızına tamah salan, onun әlindәn
almaq sevdasına düşәn bütün kişilәri boğub öldürmәyә hazır
idi.
– Sәn ana mәhәbbәtinin qurbanısan, – anam Alisanı qucaq-
azından şahzadәyә layiq qızdır. Amma Jorik vә Vitka qıza göz 143
verib, işıq vermirlәr – gecә-gündüz onun arxasınca gәzirlәr.
Bir dәfә Alisanı evlәrinә ötürәn Joriklә Vitka ağızlaşır,
mübahisә etmәyә başlayırlar. Axırda mübahisә yumruq
davasına çevrilir.
– Sarı pişik! – Vityok rәqibini tәhqir edir.
– Al gәldi! – cavabında Jorik yumruğunu işә salır.
Alisa isә kәnarda dayanıb, sakitcә onlara tamaşa elәyir.
Çünki bu dava-qalmaqal, әslindә, ona lәzzәt elәyir. Nәhayәt,
hay-küyü eşidәn Viktoriya Matsula özünü yetirir:
– Gedin başqa yerdә dalaşın, qızımı qorxutmayın.
– Xala, yaxşısı budur, öz evinә get. Özümüz bilәrik, – Vit-
yok ona söz qaytarır.
– Nә qanmaz adamsınız! İndi sizi başa salaram! – qadın
bas sәslә cavab verir.
Bir göz qırpımında qadın әlini atıb, ikisinin dә boynunun
ardından tutur vә başlarını bir-birinә vurur. Huşunu itirmiş
oğlanlar bir müddәt divarın dibindә uzanılı qalırlar. Kartof
kisәsi kimi atılıb qalmış oğlanlar, nәhayәt, özlәrinә gәlәndә
görürlәr ki, Alisa da, anası da çıxıb gediblәr. Sevdiklәri qızın
gözü önündә ortayaşlı qadın tәrәfindәn döyülәn oğlanlar
utandıqlarından bir daha Alisanın gözünә görünmürlәr.
Çox mәşq elәyәn, dopinq qәbul edәn Matsulanın çox
dәyişkәn xasiyyәti varmış. Hәyatının son illәrindә çox yorğun
görünür, gah qәzәblәnib özündәn çıxır, gah da tamamilә
laqeyd, hәr şeyә biganә adama çevrilirmiş. Tez-tez xәstәlәnib
yatağa düşәn qadın beş il әvvәl dünyasını dәyişir.
Anası ölәndәn sonra uzun müddәt Alisa özünә yer tapa
bilmir. Axı hәyatı boyu onun bütün problemlәrini anası hәll
edirdi. O, Alisanın hәm anası, rәfiqәsi, hәm dә maliyyә qay-
nağı vә cangüdәni olmuşdu. Anası Alisanı o qәdәr çox sevirdi
ki, ayrı qala bilmirdi; yeganә qızına tamah salan, onun әlindәn
almaq sevdasına düşәn bütün kişilәri boğub öldürmәyә hazır
idi.
– Sәn ana mәhәbbәtinin qurbanısan, – anam Alisanı qucaq-
