Page 140 - Danilenko

Vladimir Danilenko

qırmızı әlcәklәri götürdü, boşqabı sobadan çıxarıb, stәkanlara
isti şәrab süzdü.

– Gәl, bruderşaft içәk.
Şәrab içdik.
– Alәmdir! – İya dedi.
Qlintveyn yavaş-yavaş öz işini görürdü. Hiss etdim ki,
başım dumanlanır, qızın da gözlәri axırdı.
– Gözlәrim tor görür, yoxsa mәni qara basır?
Uğunub getdik. Mәni hıçqırma tutdu, hәm gülür, hәm dә
hıçqırırdım.
– Hıçqıranda sağ әlini qaldır, belәcә otur, – İya mәslәhәt
gördü.
– Belә nә qәdәr oturum?
– Mәzәli oğlansan! Keçib gedәnә qәdәr, – qız güldü.
İçkinin tәsirindәn yanaqları qızarmışdı, lap uşağa
oxşayırdı.
– Gәl, bir az da içәk.
Başa düşdüm ki, artıq tәşәbbüsü öz әlimә almalıyam.
– Bәs deyil? – bu yaşda qızın bu qәdәr spirtli içki içmәyi
mәni karıxdırmışdı.
– Uşaq kimi pepsi-kola içәsi deyilik ki!
– Niyә dә yox? Vur-tut on üç yaşın var.
– İynәlәmә! – İya mızıldandı.
– Axı hәlә uşaqsan.
Qız pörtüb, yay kimi sıxıldı.
– Bilirsәn nә var? İtil burdan! Rәdd ol! Get, get!
Sakitcә ayaqqabılarımı, gödәkcәmi geyinib qapını
çırpdım.
140 – Çao-kakao! – arxadan onun sәsini eşitdim.

Alisa Sisalyuk

Hәlә ki, anamla Alisa çay içirlәr, icazә verin, sizә Alisa
Sisalyukdan bir az әtraflı danışım. Dediyim kimi, son vaxtlar