Page 116 - Danilenko
P. 116
Vladimir Danilenko
– Baxus yarasa tutub! – anam qışqırdı.
Mәn lociyanın qapısını açdım.
Bir boz yarasa qanadlarını yana açıb, döşәmәdә uzanmışdı,
çığırtısı lociyanı başına götürmüşdü. Baxus onun belindәn tut-
maq istәsә dә, yarasa çırpınır, ona imkan vermirdi.
– Otaqdan çıxma! – atam ucadan sәslәndi.
Baxus qıvraq tәrpәndi, yarasanı dişinә alıb, otağıma soxul-
du.
– Burax, burax! – çәkәlәklә pişiyi vurdum.
Baxus hirslә mәnә tәrәf çevrildi, bundan istifadә elәyәn
yarasa, bir göz qırpımında dәriyә oxşayan qanadlarını işә salıb
havalandı vә uçub, caynaqlarıyla pәrdәdәn yapışdı. Pişik nә
qәdәr atılıb-düşsә dә, ağzı yarasaya çatmadı. Sonuncu dәfә
hoppanıb yarasanı tutmaq istәyәndә isә fikusa toxundu vә
saxsı dibçәk yerә düşüb çilik-çilik oldu.
– Burada nә baş verir? – anam, gecә köynәyindә, tәlәsik
içәri girdi. – Ay sәni, yaramaz!
Baxus anamı görәn kimi, ildırım sürәtiylә yerindәn götü-
rülüb, otaqdan çıxdı.
– Yarasanı burax getsin.
Atam dәsmalla yarasanın üstünü örtüb, onu әlinә götürmәk
istәdi. Deyәsәn, yarasa atamın әlini dişlәdi.
– Çimdiklәyir, – o, üz-gözünü turşutdu.
Atam әlini pәncәrәdәn çölә çıxarıb, dәsmalı silkәlәdi,
yarasa qaranlıq havada gözdәn itdi.
– Süpürgәni vә xәkәndazı gәtir.
Qaçıb deyilәnlәri gәtirdim, anam Baxusa lәnәtlәr yağdıra-
yağdıra, palazın üstünә dağılmış torpağı toplamağa başladı.
116 Atam gedib eyvandan köhnә dibçәyi gәtirdi vә fikusu yenidәn
әkmәli oldu. Bitkinin bir neçә yarpağı әzilmiş, qırılmışdı,
gövdәsindә südә bәnzәyәn maye damcıları görünürdü.
Mәtbәxdәn bal gәtirib, bitkinin yaralarına sürtdüm. Elә bu vaxt
Baxus zaldan çıxdı vә heç nә olmamış kimi yenidәn havanı
qoxlamağa başladı. Deyәsәn, yenә dә yarasa ovuna çıxmışdı.
Baxus oğlan olsaydı, yәqin ki, bәdәn tәrbiyәsindәn “iki”
alardı. Bәzәn o, mәtbәxdәki çanağın üstündәn qabyuyan
– Baxus yarasa tutub! – anam qışqırdı.
Mәn lociyanın qapısını açdım.
Bir boz yarasa qanadlarını yana açıb, döşәmәdә uzanmışdı,
çığırtısı lociyanı başına götürmüşdü. Baxus onun belindәn tut-
maq istәsә dә, yarasa çırpınır, ona imkan vermirdi.
– Otaqdan çıxma! – atam ucadan sәslәndi.
Baxus qıvraq tәrpәndi, yarasanı dişinә alıb, otağıma soxul-
du.
– Burax, burax! – çәkәlәklә pişiyi vurdum.
Baxus hirslә mәnә tәrәf çevrildi, bundan istifadә elәyәn
yarasa, bir göz qırpımında dәriyә oxşayan qanadlarını işә salıb
havalandı vә uçub, caynaqlarıyla pәrdәdәn yapışdı. Pişik nә
qәdәr atılıb-düşsә dә, ağzı yarasaya çatmadı. Sonuncu dәfә
hoppanıb yarasanı tutmaq istәyәndә isә fikusa toxundu vә
saxsı dibçәk yerә düşüb çilik-çilik oldu.
– Burada nә baş verir? – anam, gecә köynәyindә, tәlәsik
içәri girdi. – Ay sәni, yaramaz!
Baxus anamı görәn kimi, ildırım sürәtiylә yerindәn götü-
rülüb, otaqdan çıxdı.
– Yarasanı burax getsin.
Atam dәsmalla yarasanın üstünü örtüb, onu әlinә götürmәk
istәdi. Deyәsәn, yarasa atamın әlini dişlәdi.
– Çimdiklәyir, – o, üz-gözünü turşutdu.
Atam әlini pәncәrәdәn çölә çıxarıb, dәsmalı silkәlәdi,
yarasa qaranlıq havada gözdәn itdi.
– Süpürgәni vә xәkәndazı gәtir.
Qaçıb deyilәnlәri gәtirdim, anam Baxusa lәnәtlәr yağdıra-
yağdıra, palazın üstünә dağılmış torpağı toplamağa başladı.
116 Atam gedib eyvandan köhnә dibçәyi gәtirdi vә fikusu yenidәn
әkmәli oldu. Bitkinin bir neçә yarpağı әzilmiş, qırılmışdı,
gövdәsindә südә bәnzәyәn maye damcıları görünürdü.
Mәtbәxdәn bal gәtirib, bitkinin yaralarına sürtdüm. Elә bu vaxt
Baxus zaldan çıxdı vә heç nә olmamış kimi yenidәn havanı
qoxlamağa başladı. Deyәsәn, yenә dә yarasa ovuna çıxmışdı.
Baxus oğlan olsaydı, yәqin ki, bәdәn tәrbiyәsindәn “iki”
alardı. Bәzәn o, mәtbәxdәki çanağın üstündәn qabyuyan
