Page 109 - Danilenko

nim qarayanız, qıvrımsaç günəşim

– Silvestrov1, “Postlyudium”, – arıq oğlan dedi. 109
– Bu musiqini Fransua Ozonun “Vida zamanı” filmindә
eşitmişәm, – rus qızı pıçıltıyla әlavә etdi. – Elә bil sükutun
sәsini dinlәyirsәn.
– Mәn Valentin Silvestrovun daz başını görürәm.
– Hanı? Harada?
– Odur, o stolun arxasında oturub, qәhvә içir.
– Hә, deyәsәn, odur. Çox pafoslu oturuşu var!
– O, altmışıncı illәr Kiyev avanqard musiqisini çalır.
Әvvәlki hakimiyyәt qadağan etmişdi…
– Sakit olun! Qoyun dinlәyәk…
Atam musiqi parçasını ifa edib qurtardı. Kafeyә gәrgin
sükut çökdü. Kimsә әlindәki qәhvә fincanını taqqıltıyla stolun
üstünә qoydu. Atam bu dәfә dinamik musiqi sәslәndirmәyә
başladı. Elә bu vaxt küncdә oturan iricüssәli, qırmızısifәt,
bahalı kostyum geymiş kişi hirslә yerindәn qalxıb, Katyaya
yaxınlaşdı:
– Administratoru çağırın.
– İndi çağıraram, – Katya cavab verdi.
Tezliklә kafenin administratoru Krempoxa Brionidәn
kostyum geymiş kişinin yanında peyda oldu.
– Kafeni nә günә qoymusunuz?! – pianonun sәsini batır-
mağa çalışan kişi, Krempoxanı görәn kimi, ucadan sәslәndi. –
Әvvәllәr burada yaxşı şanson çalınardı. Bәs bunun çaldığı
nәdir? Siz buna musiqi deyirsiniz? Hesabı gәtirin, mәn burada
qala bilmәrәm!
Qorxudan sarısını udmuş Katya tez piştaxtanın arxasına
keçdi, monitora göz yetirib, hesabı gәtirdi. Kişi ona beş yüz
qrivna uzatdı.
– Artığı qalsın, – kişi hirslә kafeni tәrk etdi.
Musiqi fasilәsindәn sonra Krempoxa atamı yanına çağırıb,
hirsindәn boğula-boğula dedi:
– Bu nәdir, insanların әsәbiylә oynayırsan?
– Nәyi nәzәrdә tutursunuz? – atam tәmkinini pozmadı.
– İndicә çaldığın nәydi?

1Valentin Silvestrov (1930) – Ukrayna bәstәkarı