Page 81 - anderson_Макет 1
P. 81

Möminlik

          ayağa qalxdı. Onun sifәti quzunun yunu kimi ağappaq olmuşdu.
          Oğlan yerindәn qalxanda artıq ayaqları açılmış quzu yamacdan
          üzüaşağı qaçmağa başladı. Deyvid dә düşünmәdәn yerindәn
          götürüldü. O, qorxudan quş kimi uçurdu. Alçaq kolların, kötüklәrin
          üstündәn tәlaşla, dәli kimi tullanıb keçirdi. Qaça-qaça әlini atıb
          cibindәn quşatanı çıxartdı. Çayın dayaz yerinә gәlib çatanda
          gözlәmәdәn suya sıçradı vә geri dönüb, әlindә iri bıçaqla babasının
          hәlә dә onun dalınca qaçdığını görәndә tәrәddüd etmәdәn yerdәn
          bir daş götürüb, quşatana qoydu. Rezini var gücü ilә geri dartdı
          vә havanı yara-yara uçan daşın vıyıltısı eşidildi. Daş düz Cessinin
          başından dәydi. Әslindә, uşağın yox, quzunun dalınca qaçan
          Cessi zәrbәnin tәsiri ilә sәndәlәyib, az qala, oğlanın ayaqlarına
          yıxıldı. Deyvid babasının hәrәkәtsiz halda ölü kimi yerdә
          uzandığını görәndә qorxudan, az qala, dәli olacağını hiss elәdi.
             O, qışqırtı ilә üzünü çevirdi vә hönkürә-hönkürә meşәyә
          tәrәf qaçdı.
             – Vecimә dә deyil. Onu öldürdüm, amma vecimә dә deyil, –
          o, ağlaya-ağlaya deyirdi.
             Qorxu vә hıçqırtı ilә qaçarkәn Deyvid qәfildәn qәrara gәldi
          ki, Bentli fermasına vә Vaynzburqa bir dә ayaq basmasın.
             – Mәn Tanrının bir bәndәsini öldürdüm, indi mәn bu dünyada
          özümә bir yer tutmalıyam, – Deyvid әzmlә dedi.
             O daha qaçmırdı. Meşәlәrin vә düzlәrin içi ilә qәrbә tәrәf
          axan Vayn çayının qıvrılan yatağı boyunca iri addımlarla gedirdi.
             Çayın yaxınında yıxılan Cessi Bentli yerindә narahat-narahat
          qurdalanıb, inilti ilә birtәhәr gözlәrini açdı. Bir müddәt sakitcә
          uzanıb sәmaya baxdı. Nәhayәt, güc toplayıb ayağa qalxanda
          çaşqınlıq içindә nәlәr olduğunu aydınlaşdırmağa çalışdı. Oğlanın
          yoxa çıxdığını görüb tәәccüblәnmәdi. Yolun kәnarında kötüyün
          üstündә oturub, yenә Tanrı haqqında öz-özünә danışmağa başladı.
          Yenidәn Deyvidi xatırlayanda o, dalğın halda sәmaya baxaraq:
             – Onu Tanrının göndәrdiyi mәlәklәr apardı. Çünki mәn çox
          acgöz idim, şöhrәt ölüsü idim. Ona görә dә belә oldu, – deyә
          dillәndi vә başa düşdü ki, demәyә bundan başqa heç bir sözü
          yoxdur.






                                                                  81
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86