Page 80 - anderson_Макет 1
P. 80

Şervud Anderson

                – İndi Deyvid dә yavaş-yavaş bu dünyanı tanımağa başla ma -
            lı dır. Tanrının bu vәhyi ona da aid olacaq, – әminliklә düşünürdü. –
            Tanrı onun yolunu açacaq vә mәnә bәyan edәcәk ki, Deyvidi
            hansı yola yönlәndirim. Bәyan edәcәk ki, Deyvid bu yola nә
            zaman çıxsın. Ona görә dә uşağın burda olması vacibdir. Әgәr
            bu xoşbәxtlik mәnә nәsib olsa,  Tanrının mәlәyi yanıma ensә,
            Deyvid dә bu gözәlliyә, Tanrının öz nurunu insana göstәrdiyinә
            şahid olacaq. Bu, onu әsl mömin kimi yetişdirәcәk.
                Deyvid ilә babası sakitcә yola davam edib, bir vaxtlar Cessinin
            Tanrıya dua edәrkәn nәvәsini qorxutduğu hәmin yerә gәldilәr.
            Sәhәr günәşli vә xoş açılmışdı.  Amma indi buludlar günәşin
            üzünü örtmüş, soyuq külәk әsmәyә başlamışdı. Deyvid uzun
            müddәt әvvәl gәldiklәri hәmin yeri tanıyanda qorxudan әsmәyә
            başladı vә fayton körpünün yanında, çayın ağacların arası ilә
            axıb açıqlığa çıxdığı yerdә dayananda o düşüb qaçmaq istәdi.
                Deyvid qaçmaq üçün müxtәlif yollar axtarırdı. Amma babası
            faytondan enib, çәpәri keçәrәk meşәyә tәrәf gedәndә Deyvid
            istәr-istәmәz onun dalınca düşdü. “Bu nә axmaqlıqdı. Nәdәn
            qorxuram axı? Qorxmalı heç nә yoxdur”. – Deyvid qucağında
            tutduğu quzu ilә gedәrkәn düşünürdü. Әl-qolu bağlanmış quzunun
            aciz vә kömәksiz halında nәsә qәribә bir şey var idi vә bu,
            oğlana güc verirdi. Quzunun ürәyinin sürәtlә döyündüyünü hiss
            etdikcә hәyәcanı azalır vә öz ürәyi daha asta döyünürdü. Yol
            gedә-gedә Deyvid quzunun ayaqlarındakı ipi açmağa başladı.
            “Әgәr nәsә olsa, biz bir yerdә qaçacağıq,” – deyә düşündü.
                Uzun müddәt belәcә yol getdikdәn sonra Cessi ağacların
            arasında, xırda kollar bitәn açıq әrazidә, çaya yaxın bir yerdә
            dayandı. Hәlә dә sükutu pozmayan qoca әtrafdan çör-çöp yığıb,
            ocaq qalamağa başladı. Deyvid bir kәnarda oturub quzunu
            qucağında bәrk-bәrk tutaraq, babasının elәdiyi әn kiçik hәrәkәtә
            dә diqqәtlә fikir verir vә getdikcә qorxmağa başlayırdı.
                – Quzunun qanından bir damcı uşağın alnına da vuraram, –
            ocaq artıq şiddәtlә yanmağa başlayanda Cessi mızıldanaraq dedi
            vә cibindәn yekә bir bıçaq çıxararaq, üzünü arxaya çevirib iri
            addımlarla Deyvidә tәrәf gәlmәyә başladı.
                Oğlanı dәhşәt bürüdü. Ürәyi qorxudan yarpaq kimi titrәdi.
            Bir anlıq yerindә sakitcә qaldı. Sonra özündә güc taparaq sıçrayıb

          80
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85