Page 207 - anderson_Макет 1

Yetkinlik

döşәmәsi üstündә süzәn ayaqların dayanmaması üçün qan-tәr
içindә çalmağa davam edirdilәr.
Helen Vaytla Corc Villard isә tribunadakı qaranlıqda sakitcә
oturmuşdular. Onlar bir anlıq tilsimi sındırıb bir-birlәrinә tәrәf
döndülәr vә solğun işıqda bir-birlәrinin gözlәrini görmәk istәdilәr.
Corc Helenin dodaqlarından öpdü. Amma bu öpüş uzun sürmәdi.
Yarmarka meydanının aşağısından sәs-küy eşidildi. Beş-altı
nәfәr yarışlarda iştirak edәn atları yerbәyer etmәklә mәşğul idi.
Onlar ocaq qalayıb su qaynadırdılar. İşığın çevrәsindә onların
yalnız irәli-geri gedәn ayaqları görünürdü vә külәk әsdikcә
alovun dalğaları çılğın bir rәqsә başlayırdı.
Corc vә Helen ayağa qalxıb qaranlıqda gәzmәyә başladı.
Biçilmәmiş qarğıdalı sahәsinin yanındakı cığırdan keçdilәr. Quru
qarğıdalı qabıqları arasından külәklәrin pıçıltısı eşidildi. Qәsәbәyә
qayıdarkәn onları bir-birindәn uzaq tutan bir az әvvәlki tilsim
artıq yoxa çıxmışdı. Votervörks Hill tәrәfdә ağacın altında
dayandılar. Corc әllәrini qızın çiyinlәrinә qoydu. Helen onu çıl -
ğın casına qucaqladı, sonra yenidәn aralandılar. Bu öpüş dә sona
çatdı vә onlar yenidәn bir-birlәrinә qarşı saf bir sevgi, izahedilmәz
bir heyranlıq duydular. İkisi dә onları saran utancaqlıqdan yaxa
qurtarmaq üçün ehtiraslarına tabe oldular. Bir-birlәrinә baxıb
güldülәr, bir-birlәrini itәlәmәyә, qollarından tutub çәkmәyә
başladılar. Duyğuların tәsiri ilә onlar artıq oğlan-qız, yaxud da
qadın-kişi deyildilәr. Onlar körpә vә çılğın heyvan yavrularına
çevrilmişdilәr.
Belәcә, bu gәnc dünyanın qaranlığında körpә vә çılğın heyvan
yavruları kimi oynaya-oynaya yamacdan aşağı endilәr. Qabağa
qaçarkәn Helen Corcu itәlәdi. Corc yıxıldı vә sәsini yüksәldib
qışqırmağa başladı. Gülüşündәn titrәyә-titrәyә tәpәdәn aşağı
yuvarlandı. Helen dә onun ardınca qaçdı. Sonra bir anlıq qaranlıqda
dayandı. Hәmin an onun qadın qәlbindәn nәlәrin keçdiyini
anlamaq mümkün deyildi.

207