Page 198 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

YETKİNLİK

Payızın sonları idi. Axşam düşürdü. Hәmin gün kәndlilәr
Vaynzburq yarmarkasına görә dәstә-dәstә qәsәbәyә axışmışdılar.
Sәhәr hava aydın idi. Gecәnin dә xoş vә mülayim olacağı hiss
edilirdi. Qәsәbәdәn çıxdıqdan sonra meyvә bağları arasında
genişlәnәn Trunyon Payk yolu indi qәhvәyi rәngli quru yarpaqlarla
örtülmüşdü. Ötüb-keçәn faytonların qaldırdığı toz sanki bulud
topalarına çevrilәrәk yolları ağzına almışdı. Yumaq kimi bükülәn
uşaqlar faytonların arxasında, yerdәki samanın üstündә yatmışdılar.
Saçları tamam toz içindә, yapışqanlı barmaq ları isә çirkli vә qara
idi. Yoldan qalxan toz әkin sahәlәrinin üstünә yayılır vә batmaqda
olan Günәş öz şüaları ilә o toz tәbәqәsini şölәlәndirirdi.
Vaynzburqun Meyn küçәsindә bütün mağazalar, sәkilәr adamla
dolu idi. Qaş qaralır, atlar asta sәslә kişnәyir, mağazadakı satıcılar
tәşvişlә o tәrәfә, bu tәrәfә qaçışır, balaca uşaqlar qarışıq lıq içindә
valideynlәrindәn aralı düşüb itir vә ucadan qışqıraraq ağlayırdılar.
Belәcә, Amerikanın bir qәsәbәsindә insanlar hәyatın zövqünü
duymaq uğrunda durmadan mübarizә aparırdılar.
Meyn küçәsindәki kütlәni yararaq özünә yol açan Corc
Villard Hәkim Rifinin otağına aparan pillәkәnin üstündә özünә
gizli bir yer tapıb diqqәtlә adamlara baxırdı. Onun odlu baxışları
mağazaların işığı altında o tәrәfә, bu tәrәfә gedib-gәlәn adamların
üzündә gәzirdi. Beynindә min cür fikir dolaşırdı, amma Corc heç
nә fikirlәşmәk istәmirdi. Ayaqlarını hövsәlәsiz halda taxta pillәlәrә
döyәclәyir, iti nәzәrlәrlә әtrafına baxır vә:
– Bu qız niyә getmir? Bütün günü onunla qalası deyil ki.
Yoxsa bu qәdәr vaxtı boş-boşuna gözlәmişәm? – deyә öz-özünә
mızıldanırdı.
Ohayo әyalәtlәrinin birindә doğulub-böyümüş Corc Villard
artıq kişilik mәrhәlәsinә qәdәm qoymaq әrәfәsindә idi vә neçә
vaxt idi ki, ağlına gәlәn yeni fikirlәr onu rahat buraxmırdı.

198