Page 192 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

Qadın indi evliliyindәn bir neçә ay sonra başına gәlmiş bir
әhvalatı danışırdı. Onun sәsi daha titrәmirdi.
– Axşamüstü öz faytonumla gәzmәyә çıxmışdım. Onda
mәnim bir faytonum var idi, bir dә boz rәngli atım. Atı Meyerin
tövlәsindә saxlayırdım. Tomun başı mehmanxanadakı otaqların
tәmirinә qarışmışdı. Ona pul lazım idi. Mәn qәrarsız qalmışdım,
bilmirdim atamın mәnә qoyduğu pulu ona verim, ya yox. Mәn
Tomu heç cür çox istәyә bilmirdim. Әllәrindә, üzündә hәmişә
boya olurdu. Üstündәn hәmişә o boyanın qoxusu gәlirdi. O
ancaq köhnә mehmanxananı düzәldib sahmana salmaqla mәşğul
idi.
Elizabet oturduğu stulda dikәlib, qızsayağı bir hәrәkәtlә
üzünә tökülәn saçlarını yığdı.
– Hәmin gün hava çox pis idi. Buludların qara rәngi ağacların,
otların yaşıl rәnginә qarışmışdı. O rәnglәrә baxanda gözüm
ağrıyırdı. Trunyon Paykdan kәnar yola döndüm. At çox yavaş
gedirdi. Artıq sәbrim qalmamışdı. Beynimdә min cür fikir
fırlanırdı. Canımı bu fikirlәrdәn qurtarmağa çalışırdım. Neylәyә -
cә yimi bilmirdim. Atı qamçılamağa başladım. Mәnә elә gәldi ki,
göydәki qara buludlar üstümә gәlir. Artıq yağış başlanmışdı.
Mәn o yağışın damcıları altında hәmişәlik, ömrümün sonunacan
yol getmәk istәyirdim. Vaynzburqdan çıxıb getmәk istәyirdim,
paltarlarımın içindәn, öz bәdәnimin içindәn çıxıb getmәk istәyirdim.
Hәr şeyimi soyunub, hәr şeyimi unudub getmәk istәyirdim. Atı
elә qamçılayırdım ki, az qala, onu öldürәcәkdim. Sonra gördüm
ki, atla gedә bilmirәm. Faytondan düşdüm, qaçmağa başladım.
Düzdü, mәn hәr şeydәn qaçmağa çalışırdım, amma hәm dә
nәyәsә, harasa çatmaq istәyirdim. Sonra yadıma gәlir ki, yıxıldım.
Qolum möhkәm әzildi. Amma yenә ayağa durmaq istәdim, yenә
qaçmaq istәdim. Mәni başa düşürsәn, әzizim?
Elizabet ayağa qalxdı, otaqda gәzmәyә başladı. Onun yerişinә
baxa-baxa Hәkim Rifiyә elә gәlirdi ki, ömründә heç kimin bu

192