Page 128 - anderson_Макет 1

Şervud Anderson

O qarlı yanvar gecәsindә isә keşiş hәmişәkindәn daha çox
gözlәmәli oldu. Soyuqdan әl-ayağı titrәyәn Körtis Hartmen
qadının gәlmәsini gözlәyәrkәn xәyallara qapılıb özündәn elә
uzaqlaşırdı ki, tәzәdәn o soyuq otağa qayıtmaq üçün iradәsini işә
salmalı olurdu. Keşiş bu xәyallarla mübarizә apardığı vaxt Keyt
Svift, nәhayәt ki, otağa daxil oldu. Qarşı otaqda qapının yanında
bir fәnәr yanırdı vә keşiş indi gözlәrini boş çarpayıya dikib
diqqәtlә o fәnәrin işıqlandırdığı otağa baxırdı. Körtis Hartmen
qәfildәn hiss etdi ki, çarpayının yanında dayanmış qadın
anadangәlmә çılpaqdır. Kiminsә onu izlәdiyindәn xәbәri olmayan
qadın özünü çarpayısına ataraq üzüqoylu uzandı vә balaca
yumruqları ilә yastığı döyәclәyә-döyәclәyә ağlamağa başladı.
Bir az sakitlәşdikdәn sonra dua etmәk üçün yatağında dikәldi.
Gecә lampasının işığında dua edәn qadının incә vә qüvvәtli
bәdәni pәncәrә şüşәsinin üstündә tәsvir edilmiş İsa peyğәmbәrin
üzünә baxan o balaca oğlanı xatırladırdı.
Körtis Hartmen özü dә bilmәdi ki, kilsәni necә tәrk etdi. O,
bağırtıya bәnzәr qәribә bir sәs çıxararaq ayağa qalxdı vә arxasında
әylәşdiyi ağır masanı döşәmә üzәrindә sürüyәrәk qabağa itәlәdi.
Yerә düşәn İncilin şappıltısı sәssiz otaqda әks-sәda verdi. Qarşı
otağın işığı sönәndә o, pillәkәnlәrdәn aşağı düşüb küçәyә çıxdı.
Küçә boyunca qaçaraq “Vaynzburq İql” qәzetinin binasına daxil
oldu. Bu vaxt Corc Villard da öz başına gәlәnlәrin tәsiri ilә
narahat halda otağında gәzinirdi. Keşiş Corc Villardı görәn kimi
nәfәsi kәsilә-kәsilә danışmağa başladı:
– Tanrı, hәqiqәtәn dә, qüdrәtlidi, biz heç vaxt Onu anlaya
bilmәrik, – otağa daxil olub qapını örtdü, Corca yaxınlaşdı vә
parıltılı gözlәri ilә ona baxaraq sözünә davam etdi. – Tapdım,
axır ki, tapdım, o axtardığım işığı tapdım. Düz on il sonra, on il
burda yaşayandan sonra gözlәdiyim işarәlәri Allah mәnә göstәrdi.
Bir qadının bәdәnindә göstәrdi.
Sәsini alçaldıb bu dәfә pıçıltı ilә danışmağa başladı:
– Hәr şeyi sәhv başa düşmüşәm. Elә bilirdim, başıma
gәlәnlәr mәnim üçün bir sınaqdı, amma sәn demә, bu olanlar
mәnә illәrdir gözlәdiyim işarәlәri göstәrmәk üçün imiş. Tanrı
özünü mәnә Keyt Sviftdә göstәrdi, o müәllimәdә, çarpayısında
çılın-çılpaq uzanan o qadında. Sәn onu tanıyırsan? Bәlkә, heç

128