Page 38 - "Zəfər və ilğım"
P. 38
Teatr “tәsәrrüfatı”
Boris İvanoviç Rudakov – Moskva Mәdәniyyәt İdarәsinin
rәisi nahar fasilәsindәn sonra istirahәt otağına baş çәkmәyi
xoşlayırdı. Bu otaq onun tәşәbbüsü ilә yaradılmışdı vә onu
öz aralarında “papiros otağı” adlandırırdılar. İdarәnin
әmәkdaşlarının çoxu oraya siqaret çәkmәyә gedirdi, ancaq
otaqdan öz tәyinatı üzrә istifadә edib, şahmat oynayanlar
da tapılırdı. Müdirin şahmat hәvәskarı olduğunu hamı bilirdi,
odur ki, hәr vәchlә onun rәqiblәri siyahısına düşmәyә cәhd
edirdilәr.
Bu gün “papiros otağına” yollanan müdir “teatr şöbәsi”ndә
işlәyәn Viktoru xatırladı – keçәn hәftә “ferz qambitini” ona
uduzmuşdu. “Buradadırsa, mәsәlәsini tez hәll edib, saat
üçdә özümü görüşә çatdıraram”. – Rudakov fikirlәşdi.
– Ponamarenko, – o, elә indicә әmәkdaşlardan biri ilә
blits oyununu bitirәn işçisini sәslәyib, boş stolun birini gös-
38 tәrdi, – Viktor, bura gәlin, revanş oyunu tәklif edirәm. Ke-
çәn hәftә on sәkkizinci gedişdә sәhvә yol verdim, bu dәfә
sәhv-filan olmayacaq, möhkәm durun!
– Hansı “ferz qambiti”ni oynayacağıq? – cavan oğlan
rәhbәrin hәrbә-zorbasına cavab olaraq lovğa-lovğa danışıb,
onunla qabaq-qәnşәr oturdu.
– Hansı olursa-olsun. Bәlkә, Mixail Botvinniklә Talın
oynadığı revanş oyununun debütü ilә başlayaq?
– Orada, deyәsәn, qurban verilmişdi, Boris İvanoviç?
– Sәnә göstәrәrәm qurbanı! – Rudakov ona meydan oxu
du. Bu dәfә öz işçisinә rәğbәtlә “sәn” deyә müraciәt etdi. –
Mәnim qurbanım sәn olacaqsan, әzizim.
Viktor gülümsünüb, fiqurları şahmat taxtasına düzdü.
Әlüstü bir neçә gediş etdilәr vә Rudakov birdәn-birә fikrә
Boris İvanoviç Rudakov – Moskva Mәdәniyyәt İdarәsinin
rәisi nahar fasilәsindәn sonra istirahәt otağına baş çәkmәyi
xoşlayırdı. Bu otaq onun tәşәbbüsü ilә yaradılmışdı vә onu
öz aralarında “papiros otağı” adlandırırdılar. İdarәnin
әmәkdaşlarının çoxu oraya siqaret çәkmәyә gedirdi, ancaq
otaqdan öz tәyinatı üzrә istifadә edib, şahmat oynayanlar
da tapılırdı. Müdirin şahmat hәvәskarı olduğunu hamı bilirdi,
odur ki, hәr vәchlә onun rәqiblәri siyahısına düşmәyә cәhd
edirdilәr.
Bu gün “papiros otağına” yollanan müdir “teatr şöbәsi”ndә
işlәyәn Viktoru xatırladı – keçәn hәftә “ferz qambitini” ona
uduzmuşdu. “Buradadırsa, mәsәlәsini tez hәll edib, saat
üçdә özümü görüşә çatdıraram”. – Rudakov fikirlәşdi.
– Ponamarenko, – o, elә indicә әmәkdaşlardan biri ilә
blits oyununu bitirәn işçisini sәslәyib, boş stolun birini gös-
38 tәrdi, – Viktor, bura gәlin, revanş oyunu tәklif edirәm. Ke-
çәn hәftә on sәkkizinci gedişdә sәhvә yol verdim, bu dәfә
sәhv-filan olmayacaq, möhkәm durun!
– Hansı “ferz qambiti”ni oynayacağıq? – cavan oğlan
rәhbәrin hәrbә-zorbasına cavab olaraq lovğa-lovğa danışıb,
onunla qabaq-qәnşәr oturdu.
– Hansı olursa-olsun. Bәlkә, Mixail Botvinniklә Talın
oynadığı revanş oyununun debütü ilә başlayaq?
– Orada, deyәsәn, qurban verilmişdi, Boris İvanoviç?
– Sәnә göstәrәrәm qurbanı! – Rudakov ona meydan oxu
du. Bu dәfә öz işçisinә rәğbәtlә “sәn” deyә müraciәt etdi. –
Mәnim qurbanım sәn olacaqsan, әzizim.
Viktor gülümsünüb, fiqurları şahmat taxtasına düzdü.
Әlüstü bir neçә gediş etdilәr vә Rudakov birdәn-birә fikrә
