Page 339 - "Zəfər və ilğım"

Heç nә alınmayacaq,

Viktor, – Lübimov stolun

üstündәki fәnәri yandırıb-

söndürdü, – әvvәla, bu

pyesdәn heç kimin xә-

bәri yoxdur. İkincisi, sәn

hәlә teatr alәmindә elә

bir fiqura çevrilmәmisәn

ki, sәnә görә kiminlәsә

üz-göz olsunlar, üçüncüsü

isә mәni gözünün önünә

gәtir, mәn hәlә heç kim-

dәn heç nә xahiş etmә-

mişәm. İstәrsәnsә, mәk-

tubda yaz ki, mәnimlә

mәslәhәtlәşmisәn. Ora Y.Lübimov, 1979-cu il
belә bir cümlә әlavә elә:

Lübimov hesab edir ki, ölkә üçün әhәmiyyәtli bir әsәr әdә-

biyyat dәllallarının әlindә teatr vampukasına çevrilib. Bunu

sәhnәlәşdirmәk Sov.İKP Baş katibini gözdәn salmaq de-

mәkdir, – o, sözlәrinә ara verib, qәfildәn әlavә etdi, – mәn- 339

cә, sәnә kömәyim dәyә bilәr. Sәhәr tezdәn bir nüfuzlu ada-

ma zәng edәcәyәm. Ola bilsin, yaxandan әl çәkәlәr. Yaxşı,

oldu! – o, fәnәri qamarlayıb, soyumuş çaydan bir qurtum

içdi vә tamaşanın әvvәlinә tәlәsdi.

Samoylov pәrt olmuşdu. O, şefin kömәyinә bel bağlayırdı,

şef isә… onun sözlәrinә istinad etmәyi mәslәhәt gördü. O,

bir dәfә, qastrol sәfәri zamanı bir ağıllı adamdan eşitdiyi

sözlәri xatırladı:

– Hazırda xüsusi bir zümrә peyda olub – “özünә işlә-

yәnlәr!”. Bu “özünә işlәyәnlәr” hamının axırına çıxacaq.

Ancaq Samoylov dәrhal bu şübhәni ağlından çıxarıb,

özünü günahlandırmağa başladı: “Mәn niyә ona qәmiş

oluram axı? Özünün qayğıları başından aşır. Min dәfә