Page 306 - "Zəfər və ilğım"
P. 306
Barabançı qız haqqında hekayәtimizә başlamazdan öncә
Vısotskinin daha bir müsahibәsinә nәzәr salaq. Müsahibә
“Hәftәlik ekran” qәzetindә çap olunmuşdu. Litva vә rus
dillәrindә nәşr olunan bu müsahibә çox sonralar tapıldı.
Ona çox bәsit, standart suallar verilmişdi. Onların arasında
yalnız birinci sual fәrqlәnirdi: “Sizi kinoda xoşbәxt, mәsud
insan obrazında nadir hallarda görürük. Niyә?” “Bu barәdә
düşünmәmişәm, – Vısotski cavab verir, – ancaq o da var ki,
qayğısız insanları sevmirәm. Bizim qarışıq dünyamızda
ünsiyyәtcil, şad-xürrәm görünәn insanların belә qәlbindә
bir nisgil, bir kәdәr var. İnsan hәmişә nәyinsә dәrdini
çәkmәlidir. Ancaq bir şeyi qeyd etmәliyәm: mәnim
qәhrәmanlarım, bәlkә dә, qayğısız, şәn görünmürlәr, ancaq
binәva, bәdbәxt adamlar da deyillәr. Sizin gözәl şәhәrinizә
qastrola gәlmişik. “Gözәl” sözünü adi, şablon ifadә kimi
işlәtmirәm. Şәhәriniz, hәqiqәtәn, gözәldir. Yolları әladır.
Bura maşınla gәlmişәm, ona görә dә mәnә ikiqat xoşdur.
Burada köhnә şәhәrә dә baş çәkdik, çox maraqlı yerdir”.
Haqqında danışacağımız sonrakı hadisәlәr 13-15 sentyabr
tarixindә baş verib. Görünür, hadisәlәr bu şәkildә cәrәyan
306 edib:
“12 sentyabr. “Sovet Litvası” qәzetinin redaksiyasında
görüş.
13 sentyabr. 8.30 – Televiziya.
Saat 15.00 – MK katibinin yanında nahar. Vısotski sanki
iynә üstündә oturub, hiss edir ki, artıq dözә bilmir.
14 sentyabr. Vısotski içmәyә başlayır.
Sentyabrın 14-dә teatr “Dünyanı sarsıdan on gün”
tamaşasını nümayiş etdirirdi. Gözlәnilmәdәn Samoylovun
nömrәsindә telefon zәng çaldı. Lübimov idi. O gün Kerenski
rolunu Samoylov yox, Vısotski oynayırdı. Yuxulu Samoylov
zәng elәyәnin Lübimov olduğunu gec başa düşdü.
– Viktor, danışan Lübimovdur. Xahiş edirәm, tez teatra
gәl, Vısotski yenә içib.
Vısotskinin daha bir müsahibәsinә nәzәr salaq. Müsahibә
“Hәftәlik ekran” qәzetindә çap olunmuşdu. Litva vә rus
dillәrindә nәşr olunan bu müsahibә çox sonralar tapıldı.
Ona çox bәsit, standart suallar verilmişdi. Onların arasında
yalnız birinci sual fәrqlәnirdi: “Sizi kinoda xoşbәxt, mәsud
insan obrazında nadir hallarda görürük. Niyә?” “Bu barәdә
düşünmәmişәm, – Vısotski cavab verir, – ancaq o da var ki,
qayğısız insanları sevmirәm. Bizim qarışıq dünyamızda
ünsiyyәtcil, şad-xürrәm görünәn insanların belә qәlbindә
bir nisgil, bir kәdәr var. İnsan hәmişә nәyinsә dәrdini
çәkmәlidir. Ancaq bir şeyi qeyd etmәliyәm: mәnim
qәhrәmanlarım, bәlkә dә, qayğısız, şәn görünmürlәr, ancaq
binәva, bәdbәxt adamlar da deyillәr. Sizin gözәl şәhәrinizә
qastrola gәlmişik. “Gözәl” sözünü adi, şablon ifadә kimi
işlәtmirәm. Şәhәriniz, hәqiqәtәn, gözәldir. Yolları әladır.
Bura maşınla gәlmişәm, ona görә dә mәnә ikiqat xoşdur.
Burada köhnә şәhәrә dә baş çәkdik, çox maraqlı yerdir”.
Haqqında danışacağımız sonrakı hadisәlәr 13-15 sentyabr
tarixindә baş verib. Görünür, hadisәlәr bu şәkildә cәrәyan
306 edib:
“12 sentyabr. “Sovet Litvası” qәzetinin redaksiyasında
görüş.
13 sentyabr. 8.30 – Televiziya.
Saat 15.00 – MK katibinin yanında nahar. Vısotski sanki
iynә üstündә oturub, hiss edir ki, artıq dözә bilmir.
14 sentyabr. Vısotski içmәyә başlayır.
Sentyabrın 14-dә teatr “Dünyanı sarsıdan on gün”
tamaşasını nümayiş etdirirdi. Gözlәnilmәdәn Samoylovun
nömrәsindә telefon zәng çaldı. Lübimov idi. O gün Kerenski
rolunu Samoylov yox, Vısotski oynayırdı. Yuxulu Samoylov
zәng elәyәnin Lübimov olduğunu gec başa düşdü.
– Viktor, danışan Lübimovdur. Xahiş edirәm, tez teatra
gәl, Vısotski yenә içib.
