Page 305 - "Zəfər və ilğım"
P. 305
vәlcәdәn gәlir, mәrtәbәlәri dolaşır, pillәkәndә oturub, 305
siqaret çәkә-çәkә müxtәlif sәhnә әsәrlәrini müzakirә edirdik.
Onda hamı özünü teatr bilicisi sayırdı.
Qastrola gәlәn artistlәrin adları qulağımızda musiqi kimi
sәslәnirdi: Boris Xmelnitski, Alla Demidova, Zinaida Slavina,
Valeri Zolotuxin, Nina Şatskaya vә bir çox başqaları. İlk
növbәdә isә, әlbәttә ki, Vladimir Vısotski! Mәn onun oyu-
nunu yalnız Con Ridin “Dünyanı sarsıdan doqquz gün”
(mәtni olduğu kimi saxlayırıq – m.) tamaşasında seyr etmiş-
dim. Vısotski bu tamaşada Kerenski rolunu oynayırdı. Bir
dәfә yenә dә Hәmkarlar İttifaqı sarayının dәhlizlәrindә gә-
zişirdik. Birdәn otaqların birindәn danışıq sәslәri vә gitara
dınqıltısı eşitdik. Taqanka Teatrında çalıb-oxumağı, demәk
olar, hamı bacarırdı. İlk dәfәydi ki, Denis Davıdovun söz-
lәrinә yazılmış belә gözәl mahnıya qulaq asırdım. Birdәn
qapı açıldı vә… Vladimir Vısotski göründü! Yerimizdә qu-
ruyub qaldıq – onu görәcәyimizi ağlımıza da gәtirmirdik.
Nitqim tutulmuşdu. Vladimir Semyonoviç bizi başdan-
ayağa süzüb, gülümsündü vә yanındakı iki cavan aktyorla
birgә fit çala-çala pillәkәnlә aşağı düşmәyә başladı. Han-
dan-hana özümüzә gәldik. Amma artıq gec idi, әmәlli-başlı
peşman olmuşduq, onu söhbәtә çәkmәk lazım idi, heç olma-
sa, ondan kontramarka ala bilәrdik… Ötәri tәәssüratlarımızı
bölüşmәyә başladıq: gödәkcәsi, boy-buxunu, baxışları…
Hamının danışmağa sözü vardı. Vısotskinin energetikası
çox güclüydü, bircә anda onun şәxsiyyәtinin sehrinә düşdük!”
Görünür, Vısotski mehmanxananın qadın orkestrini dә
sehrlәmişdi. Әvvәlcә onu bara buraxmamışdılar. O illәrin
adәt-әnәnәsini, qaydalarını әks etdirәn daha bir qeyd:
“Vısotskinin әyin-başına baxıb, bara buraxmadılar. Baxma-
yaraq ki, kәnardan әsl avropalı tәsiri bağışlayırdı. Özü dә
Vilnüsә BMV-dә gәlmişdi. Ancaq geyimindә vacib bir detal
çatışmırdı – o, qalstuk taxmamışdı. Bu, kifayәt edirdi ki,
onu barın qapısından qaytarsınlar”.
siqaret çәkә-çәkә müxtәlif sәhnә әsәrlәrini müzakirә edirdik.
Onda hamı özünü teatr bilicisi sayırdı.
Qastrola gәlәn artistlәrin adları qulağımızda musiqi kimi
sәslәnirdi: Boris Xmelnitski, Alla Demidova, Zinaida Slavina,
Valeri Zolotuxin, Nina Şatskaya vә bir çox başqaları. İlk
növbәdә isә, әlbәttә ki, Vladimir Vısotski! Mәn onun oyu-
nunu yalnız Con Ridin “Dünyanı sarsıdan doqquz gün”
(mәtni olduğu kimi saxlayırıq – m.) tamaşasında seyr etmiş-
dim. Vısotski bu tamaşada Kerenski rolunu oynayırdı. Bir
dәfә yenә dә Hәmkarlar İttifaqı sarayının dәhlizlәrindә gә-
zişirdik. Birdәn otaqların birindәn danışıq sәslәri vә gitara
dınqıltısı eşitdik. Taqanka Teatrında çalıb-oxumağı, demәk
olar, hamı bacarırdı. İlk dәfәydi ki, Denis Davıdovun söz-
lәrinә yazılmış belә gözәl mahnıya qulaq asırdım. Birdәn
qapı açıldı vә… Vladimir Vısotski göründü! Yerimizdә qu-
ruyub qaldıq – onu görәcәyimizi ağlımıza da gәtirmirdik.
Nitqim tutulmuşdu. Vladimir Semyonoviç bizi başdan-
ayağa süzüb, gülümsündü vә yanındakı iki cavan aktyorla
birgә fit çala-çala pillәkәnlә aşağı düşmәyә başladı. Han-
dan-hana özümüzә gәldik. Amma artıq gec idi, әmәlli-başlı
peşman olmuşduq, onu söhbәtә çәkmәk lazım idi, heç olma-
sa, ondan kontramarka ala bilәrdik… Ötәri tәәssüratlarımızı
bölüşmәyә başladıq: gödәkcәsi, boy-buxunu, baxışları…
Hamının danışmağa sözü vardı. Vısotskinin energetikası
çox güclüydü, bircә anda onun şәxsiyyәtinin sehrinә düşdük!”
Görünür, Vısotski mehmanxananın qadın orkestrini dә
sehrlәmişdi. Әvvәlcә onu bara buraxmamışdılar. O illәrin
adәt-әnәnәsini, qaydalarını әks etdirәn daha bir qeyd:
“Vısotskinin әyin-başına baxıb, bara buraxmadılar. Baxma-
yaraq ki, kәnardan әsl avropalı tәsiri bağışlayırdı. Özü dә
Vilnüsә BMV-dә gәlmişdi. Ancaq geyimindә vacib bir detal
çatışmırdı – o, qalstuk taxmamışdı. Bu, kifayәt edirdi ki,
onu barın qapısından qaytarsınlar”.
