Page 303 - "Zəfər və ilğım"
P. 303
ni qabaqlayıb, bir pors da mantı sifariş verdi. Hә, әlbәttә, 303
buna mantı demәk olmazdı, olsa-olsa, mantıya parodiyaydı.
Ancaq bunu yalnız Jenyayla mәn – şәrq mәtbәxinin incә-
liklәrindәn az-çox baş çıxaran biz alma-atalılar bilirdik.
Onda artistә yazığım gәldi: binәva, ayda vur-tut yetmiş
manat mәvacib alır, doyunca yemәdiyindәn, buna da qanedir.
Hardan bilәydim ki, o vaxtlar Vısotski Moskvada “Merse-
des” sürür, Marina Vladiylә dünyanın yarısını gәzib-dolaşıb.
Bir sözlә, nahar edib ayrıldıq. Redaksiyaya qayıdanda Qusl-
yarov dedi ki, müsahibәnin çapıyla bağlı problemlәr yarana
bilәr. Cәsarәtli, dәrin mәzmunlu mahnılarına görә yuxarılar
Vısotskini, yumşaq dillә desәk, sevmirdi. Buna baxmayaraq,
Jenyayla mәn materialı hazırladıq, müsahibәnin çapı isә
artıq redaktordan asılı idi.
Baş redaktorumuz onda yerindә deyildi, onun qatı partiya
tәәssübkeşi olan birinci müavini xәstә olduğundan, iki hәf-
tәydi ki, işә çıxmırdı. Sakit, başıaşağı, kölgәsindәn qorxan
әyyaş kimi ad çıxarmış mәsul katibә gәlincә, o, özünә
xәstәlik kağızı düzәldib, üç gün idi uşağının doğum gününü
bayram edirdi. Qalırdı ikinci müavin – qanışirin, gülәrüz
Nina Yefremovna, DTK polkovnikinin arvadı. O, cәmisi
bir il idi ki, bizdә işlәyirdi.
Ertәsi gün sәhәr tezdәn onun qapısını döydük. Müavinin
stoluna üç addım qalmış diz üstә çökdük vә dizin-dizin
sürünüb, iki yüz sәtirlik mәtni vә şәkillәri ona uzatdıq. Heç
nә başa düşmәyәn qadın qorxuya düşüb bizә tәrәf әyildi:
“Uşaqlar, nә olub sizә?”. Jenya başını aşağı salıb dedi:
“Bunu imzalamasanız, ayağa qalxmayacağıq!”.
Redaktor müavini öz yerinә әylәşib, mәtni diqqәtlә oxudu
vә bәzi düzәlişlәr etdi. O, hәrdәn başını qaldırıb, diziüstә
dayanmış bizә baxır, mәzәmmәtlә başını bulayırdı. Nәhayәt,
әlindәki qәlәm havalandı, sonra ov üstünә cuman şahin
kimi sürәtlә aşağı şığıdı vә dimdiyiylә mәtni imzaladı. O
gün alma-atalılar yüz min tirajla çap olunan axşam qәzetini
son nüsxәsinәcәn aldılar”.
buna mantı demәk olmazdı, olsa-olsa, mantıya parodiyaydı.
Ancaq bunu yalnız Jenyayla mәn – şәrq mәtbәxinin incә-
liklәrindәn az-çox baş çıxaran biz alma-atalılar bilirdik.
Onda artistә yazığım gәldi: binәva, ayda vur-tut yetmiş
manat mәvacib alır, doyunca yemәdiyindәn, buna da qanedir.
Hardan bilәydim ki, o vaxtlar Vısotski Moskvada “Merse-
des” sürür, Marina Vladiylә dünyanın yarısını gәzib-dolaşıb.
Bir sözlә, nahar edib ayrıldıq. Redaksiyaya qayıdanda Qusl-
yarov dedi ki, müsahibәnin çapıyla bağlı problemlәr yarana
bilәr. Cәsarәtli, dәrin mәzmunlu mahnılarına görә yuxarılar
Vısotskini, yumşaq dillә desәk, sevmirdi. Buna baxmayaraq,
Jenyayla mәn materialı hazırladıq, müsahibәnin çapı isә
artıq redaktordan asılı idi.
Baş redaktorumuz onda yerindә deyildi, onun qatı partiya
tәәssübkeşi olan birinci müavini xәstә olduğundan, iki hәf-
tәydi ki, işә çıxmırdı. Sakit, başıaşağı, kölgәsindәn qorxan
әyyaş kimi ad çıxarmış mәsul katibә gәlincә, o, özünә
xәstәlik kağızı düzәldib, üç gün idi uşağının doğum gününü
bayram edirdi. Qalırdı ikinci müavin – qanışirin, gülәrüz
Nina Yefremovna, DTK polkovnikinin arvadı. O, cәmisi
bir il idi ki, bizdә işlәyirdi.
Ertәsi gün sәhәr tezdәn onun qapısını döydük. Müavinin
stoluna üç addım qalmış diz üstә çökdük vә dizin-dizin
sürünüb, iki yüz sәtirlik mәtni vә şәkillәri ona uzatdıq. Heç
nә başa düşmәyәn qadın qorxuya düşüb bizә tәrәf әyildi:
“Uşaqlar, nә olub sizә?”. Jenya başını aşağı salıb dedi:
“Bunu imzalamasanız, ayağa qalxmayacağıq!”.
Redaktor müavini öz yerinә әylәşib, mәtni diqqәtlә oxudu
vә bәzi düzәlişlәr etdi. O, hәrdәn başını qaldırıb, diziüstә
dayanmış bizә baxır, mәzәmmәtlә başını bulayırdı. Nәhayәt,
әlindәki qәlәm havalandı, sonra ov üstünә cuman şahin
kimi sürәtlә aşağı şığıdı vә dimdiyiylә mәtni imzaladı. O
gün alma-atalılar yüz min tirajla çap olunan axşam qәzetini
son nüsxәsinәcәn aldılar”.
