Page 299 - "Zəfər və ilğım"
P. 299
– Yenә çıxış etmәk istәyәn var? 299
– Mәn, – Lübimovun gur sәsi eşidildi, o, әtrafına göz
gәzdirib: – icazәnizlә, mәn çıxış etmәk istәyirәm, – dedi.
Rәyasәt heyәtindә oturanlar bir-birinә tәrәf boylanıb,
pıçıldaşmağa başladılar. Nәhayәt, şәhәr komitәsini tәmsil
edәn tәkәbbürlü xanım әlini yellәdi:
– Buyurun, Yuri Petroviç.
Elә bu an hisslәrini cilovlaya bilmәyәn Yefremov da söz
istәdi, ancaq teatrın aktrisaları hay-küy salıb, onu danışmağa
qoymadılar.
Lübimov ağır addımlarla sәhnәyә qalxdı, әvvәlcәdәn
vәrәqlәrә köçürdüyü çıxışının mәtnini çıxardı vә qәfildәn
rәyasәt heyәtinә sarı çevrilib su istәdi. Su qrafini stolun o
başına qoyulmuşdu. Yoldaş Sametov stәkanı suyla doldurub,
әli әsә-әsә onu yanında oturana verdi. Onun da әllәri әsirdi.
Belәcә, beş yüz nәfәrin gözü önündә sanki әsmәcәyә tutul-
muş bu adamlar su stәkanını bir-birinә ötürә-ötürә tribunada
dayanmış Lübimova çatdırdılar. Uzaqdan adama elә gәlirdi
ki, stәkan müvәqqәti hökumәtin әlindә üzür. Sonradan bu,
belә dә oldu.
Bәs Lübimov neylәdi? O, rәyasәt heyәtindә oturanların
әsib-titrәdiyini görüncә, stәkanı sonuncu adamın әlindәn
alıb, onu havada oynatmağa başladı. Onun bu hәrәkәti rәya-
sәt heyәtini lap özündәn çıxardı. Ancaq Lübimov bununla
kifayәtlәnmәdi, әlindә tutduğu stәkanı irәli uzadıb, hamıya
nümayiş etdirdi ki, onun әllәri әsmir. Bu, fenomenal mәnzә-
rәydi. Zalda alqış sәdaları qopdu. Teatrın baş rejissoru bu
unudulmaz mizansәhnәylә növbәti döyüşü qәlәbәylә başa
vurdu. Sonra o, öz mәtnini oxumağa başladı. Onun bütün
nitqi Lenin sitatları әsasında qurulmuşdu. Lübimov ara ver-
mәdәn proletar prinsipiallığı, sәhvlәri açıq etiraf etmәk zә-
rurәti, Sovet hakimiyyәtinin nailiyyәtlәrinә kölgә salanlarla
vә ya onları hәddәn ziyadә şişirdәnlәrlә mübarizә aparmağın
vacibliyi haqqında danışırdı. Sürәkli, gurultulu alqışlar şәhәr
– Mәn, – Lübimovun gur sәsi eşidildi, o, әtrafına göz
gәzdirib: – icazәnizlә, mәn çıxış etmәk istәyirәm, – dedi.
Rәyasәt heyәtindә oturanlar bir-birinә tәrәf boylanıb,
pıçıldaşmağa başladılar. Nәhayәt, şәhәr komitәsini tәmsil
edәn tәkәbbürlü xanım әlini yellәdi:
– Buyurun, Yuri Petroviç.
Elә bu an hisslәrini cilovlaya bilmәyәn Yefremov da söz
istәdi, ancaq teatrın aktrisaları hay-küy salıb, onu danışmağa
qoymadılar.
Lübimov ağır addımlarla sәhnәyә qalxdı, әvvәlcәdәn
vәrәqlәrә köçürdüyü çıxışının mәtnini çıxardı vә qәfildәn
rәyasәt heyәtinә sarı çevrilib su istәdi. Su qrafini stolun o
başına qoyulmuşdu. Yoldaş Sametov stәkanı suyla doldurub,
әli әsә-әsә onu yanında oturana verdi. Onun da әllәri әsirdi.
Belәcә, beş yüz nәfәrin gözü önündә sanki әsmәcәyә tutul-
muş bu adamlar su stәkanını bir-birinә ötürә-ötürә tribunada
dayanmış Lübimova çatdırdılar. Uzaqdan adama elә gәlirdi
ki, stәkan müvәqqәti hökumәtin әlindә üzür. Sonradan bu,
belә dә oldu.
Bәs Lübimov neylәdi? O, rәyasәt heyәtindә oturanların
әsib-titrәdiyini görüncә, stәkanı sonuncu adamın әlindәn
alıb, onu havada oynatmağa başladı. Onun bu hәrәkәti rәya-
sәt heyәtini lap özündәn çıxardı. Ancaq Lübimov bununla
kifayәtlәnmәdi, әlindә tutduğu stәkanı irәli uzadıb, hamıya
nümayiş etdirdi ki, onun әllәri әsmir. Bu, fenomenal mәnzә-
rәydi. Zalda alqış sәdaları qopdu. Teatrın baş rejissoru bu
unudulmaz mizansәhnәylә növbәti döyüşü qәlәbәylә başa
vurdu. Sonra o, öz mәtnini oxumağa başladı. Onun bütün
nitqi Lenin sitatları әsasında qurulmuşdu. Lübimov ara ver-
mәdәn proletar prinsipiallığı, sәhvlәri açıq etiraf etmәk zә-
rurәti, Sovet hakimiyyәtinin nailiyyәtlәrinә kölgә salanlarla
vә ya onları hәddәn ziyadә şişirdәnlәrlә mübarizә aparmağın
vacibliyi haqqında danışırdı. Sürәkli, gurultulu alqışlar şәhәr
