Page 260 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 260
Ïàòðèê Ìîäèàíî
tәzәdәn rәnglәmişdilәr, amma altdan astar vurdular. Bәlkә dә
indiyә kimi yaddaşımdan silinmәyәn hәmin o narıncı rәng heç
astar da deyildi? Doktor Durden küçәsi kәnd kimi bir yer idi,
xüsusilә dә sonları: şikәstlәr evi, süd aldığımız ferma, bir az da o
tәrәfdә qәsr. Siz әgәr küçәnin sağ tәrәfiylә üzüaşağı getsәydiniz,
yolunuz poçtun yanından keçәcәkdi vә qarşı tәrәfdә, elә onun
bәrabәrindә istixana görәcәkdiniz – orda gül yetişdirәn kişinin
oğlu mәktәbdә mәnim parta yoldaşım idi. Poçt binasından bir az
da o üzdә Janna dArk mәktәbinin hasarları gәlir, amma sıx çinar-
ların arxasında demәk olar ki, görünmür.
Küçә düz evin qarşısından üzü enişә gedirdi. Sağ tәrәfindә
balaca bir protestant kilsәsi vә daha sonra meşә gәlirdi. Bir dәfә
orda tikanlı kolluqların arasından alman dәbilqәsi tapmışdıq; sol
tәrәfdә qarşısında bәzәkli frontonu olan uzun ağ bina, binanın
yanında bağ, bağın içindә isә salxımsöyüd vardı. Bir az aşağıda,
düz evin dalında “Robin Qud” aşxanası yerlәşirdi.
Küçәnin sonu yola dirәnirdi. Sağda daim kimsәsiz, bomboş
vağzal meydanı yerlәşirdi – biz velosiped sürmәyi orda öyrәnmişdik.
Üzbәüzdә isә yolboyu park uzanırdı. Sol tәrәfindә beton qalereyası
olan ev; qәzet köşkünün arxasında isә kinoteatr vә aptek. Aptekçinin
oğlu mәnimlә bir sinifdә oxuyurdu, bir gecә kişi özünü qalereyada
asaraq öldürdü. Deyirlәr ki, adamlar çox vaxt özünü yayda asır.
İlin başqa fәsillәri onlar daha çox çayda boğulmağa üstünlük
verirlәr. Bunu qәzetsatana bizim şәhәrin meri demişdi.
Bir az da o tәrәfdә, çöllükdә isә cümә günlәri bazar olurdu.
Bir neçә dәfә sәyyar şapito sirki dә öz çadırını elә orda qurmuşdu,
yarmarka köşklәri dә elә orda açılırdı.
Bu da meriya vә dәmiryolu keçidi. Ordan ötәn kimi siz әsas
küçәyә çıxırdınız; küçәylә üst tәrәfdә kilsә meydanı, bir az da o
üzdә müharibәdә hәlak olanların abidәsi gәlirdi.
tәzәdәn rәnglәmişdilәr, amma altdan astar vurdular. Bәlkә dә
indiyә kimi yaddaşımdan silinmәyәn hәmin o narıncı rәng heç
astar da deyildi? Doktor Durden küçәsi kәnd kimi bir yer idi,
xüsusilә dә sonları: şikәstlәr evi, süd aldığımız ferma, bir az da o
tәrәfdә qәsr. Siz әgәr küçәnin sağ tәrәfiylә üzüaşağı getsәydiniz,
yolunuz poçtun yanından keçәcәkdi vә qarşı tәrәfdә, elә onun
bәrabәrindә istixana görәcәkdiniz – orda gül yetişdirәn kişinin
oğlu mәktәbdә mәnim parta yoldaşım idi. Poçt binasından bir az
da o üzdә Janna dArk mәktәbinin hasarları gәlir, amma sıx çinar-
ların arxasında demәk olar ki, görünmür.
Küçә düz evin qarşısından üzü enişә gedirdi. Sağ tәrәfindә
balaca bir protestant kilsәsi vә daha sonra meşә gәlirdi. Bir dәfә
orda tikanlı kolluqların arasından alman dәbilqәsi tapmışdıq; sol
tәrәfdә qarşısında bәzәkli frontonu olan uzun ağ bina, binanın
yanında bağ, bağın içindә isә salxımsöyüd vardı. Bir az aşağıda,
düz evin dalında “Robin Qud” aşxanası yerlәşirdi.
Küçәnin sonu yola dirәnirdi. Sağda daim kimsәsiz, bomboş
vağzal meydanı yerlәşirdi – biz velosiped sürmәyi orda öyrәnmişdik.
Üzbәüzdә isә yolboyu park uzanırdı. Sol tәrәfindә beton qalereyası
olan ev; qәzet köşkünün arxasında isә kinoteatr vә aptek. Aptekçinin
oğlu mәnimlә bir sinifdә oxuyurdu, bir gecә kişi özünü qalereyada
asaraq öldürdü. Deyirlәr ki, adamlar çox vaxt özünü yayda asır.
İlin başqa fәsillәri onlar daha çox çayda boğulmağa üstünlük
verirlәr. Bunu qәzetsatana bizim şәhәrin meri demişdi.
Bir az da o tәrәfdә, çöllükdә isә cümә günlәri bazar olurdu.
Bir neçә dәfә sәyyar şapito sirki dә öz çadırını elә orda qurmuşdu,
yarmarka köşklәri dә elә orda açılırdı.
Bu da meriya vә dәmiryolu keçidi. Ordan ötәn kimi siz әsas
küçәyә çıxırdınız; küçәylә üst tәrәfdә kilsә meydanı, bir az da o
üzdә müharibәdә hәlak olanların abidәsi gәlirdi.
