Page 76 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 76

XX əsrin Norveç hekayələri

               timizə davam edək. O, Annelizanı heç cür unuda bilmirdi. Düz
               üç il onunla birgə yaşamışdı, amma bununla da təsəlli
               tapmırdı. “Ağırtaxtalı, boy-buxunlu, qətiyyətli, varlı-hallı
               adamlar üçün həmişə ümid yeri var” kimi mülahizələr
               qulağına girmirdi. O, Annelizanı yadından çıxara bilmirdi.
               Qadın onun gözlərinin önündən çəkilmirdi, bu isə o qədər də
               könülaçan hal deyildi, çünki dələduz bank işçisini də həmişə
               sevdiyi qadının yanında görürdü. Anneliza qırxyaşlı əri üçün
               həmişə ləzzətli tikə olmuşdu, indi isə onun ləzzətini başqası
               dadırdı. O, təhlükəli bir qadın tipini təmsil edirdi – ona gözəl
               də demək olardı, çirkin də. Daha doğrusu,başa düşmək ol-
               murdu ki, o, gözəldir, yoxsa çirkin? Gözəldir? Allah bilir.
               Çirkindir? Bunu kim sübut eləyə bilər? Adətən, səfeh qadınlar
               soruşurlar: “Səncə, mən gözələm?” Kişi bu suala cavab verə
               bilirsə, deməli, onu sevmir. Anneliza od parçasıydı, Yosef Kon-
               radsenin həyatında qısaqapanmaydı, şirin ürəkağrısıydı. Kon-
               radsen ümid edirdi ki (müəyyən tərəddüdlər keçirsə də), gün
               gələcək, mütləq o alçaq işbazın dərsini verəcək.
                   Beləliklə, Yosef Konradsen cəhənnəm əzabı çəkirdi. Axı o,
               taleyə boyun əymək, yamanlığa qarşı yaxşılıq etmək fikrində
               deyildi. O, cəhənnəm əzabı çəkə-çəkə, öz qocalığı, şərəfsiz
         76    işbaza könül vermiş Annelizanın cavanlığı haqqında fikirləşirdi.
                   Nicatverici ideya da məhz bu gərgin fikirlərdən doğdu.
               Gözəl günlərdən birində Yosef Konradsenin ağlına parlaq bir
               fikir gəldi: Anneliza həmişə cavan qalmayacaq. İlbəil yaşının
               üstünə yaş gəlir, qocalır.
                   Bu fikir təzə oyuncaq kimi pardaxlı, gözəl idi. Bundan sonra
               Konradsen xeyli sakitləşdi. Gör nə qədər vaxt keçib! Düz üç
               ildir ki, Anneliza o məkrli işbaza qoşulub qaçıb, özünü də rüs-
               vay eləyib, onu da.
                   “Hm, – Konradsen əlini-əlinə sürtdü, – Anneliza ildən ilə
               yaşlanır. Aha! Gün gələcək, ölməyib sağ qalsa, altmış yaşı ola-
               caq”. Qətl planlarının hamısını bir kənara qoydu. Qoy Anneliza
               üz-gözünü qırış basmış, arıq-quru, beli əyilmiş qarı olsun,
               bunun nə demək olduğunu bilsin. Ha-ha! Onda o, kişiləri
   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81