Page 219 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 219

Kore Holt

             Bir gün pişik nasazlayıb öldü. Ola bilsin, Yens onu tapanda
          artıq qocalıbmış. Gözləri pis görürdü, çevikliyini, qıvraqlığını
          itirmişdi, son günlərdə isə tükləri qəribə, bozumtul-ağ rəngə
          çalırdı. Bundan başqa, oynaqlarında revmatizm vardı, ölümün -
          dən qabaq xəstəliyi şiddətlənmişdi, bazar günləri Yensin kiçik
          monoloqlarını dinləmək üçün artıq hoppanıb stolun üstünə
          çıxa bilmirdi. Bir dəfə evə qayıdanda Yens gördü ki, pişiyin
          bığının sağ tərəfi yoxdur. Bəlkə də, hansısa ədəbsiz siçanlar
          bığını yolmuşdu. Pişiyin dişlərində can vermiş atalarının,
          gözüyaşlı analarının qisasını almışdılar. Onu bu halda görən
          Yens başa düşmüşdü ki, artıq iş işdən keçib.
             Onlar kirimişcə vidalaşdılar. Yens təlaşa düşmədən, ağla -
          yıb-sıtqamadan dostunu meşədə torpağa tapşırdı. Əvvəlcə
          pişiyin qəbrinin üstünə xeyli torpaq tökdü ki, dostunu ziyarət
          etməyə gələndə yerini asan tapsın. Bundan sonra bu yer təkcə
          ona məxsus idi, buraya yalnız o gələ bilərdi. Amma təpəcik
          kənar adamların da diqqətini çəkə bilərdi. Birdən yoldan ötüb-
          keçənlər fikirləşər ki, bu kiçik qəbrin yanında ayaq saxlamağa
          onların da haqqı çatır, onda necə? Yens qəbrin üstündəki
          təpəciyi dağıdıb yerlə bir etdi. O, vaxtaşırı dostunun qəbrini
          ziyarət edir, burada dayanıb ötüb-keçənləri xatır layırdı.   219
             Bəzən elə olurdu ki, onların arasındakı hüdud – diri ilə
          ölünü, canlı bədənlə puç olmuş vücudu, insanla pişiyi, düny a -
          dakı kiçik məsafələri və ölümün dərkedilməz sonsuzluğunu
          bir-birindən ayıran sərhəd birdən-birə itir, yox olurdu. Onda
          Yens yenidən öz dostunun varlığını hiss edir, onunla baş-başa
          verib söhbətləşə bilirdi. Belə dəqiqələrdə Yens olduqca mənalı
          sözlər deməyə çalışırdı. Ona elə gəlirdi ki, çox uzaqgörən, hər
          şeyi dərindən götür-qoy eləyə bilən adama çevrilib.
             Pişik onu tərk edəndən sonra dünya Yensin başına dar
          oldu. Evi də ona çox darısqal gəlirdi. Yens evin içini, az da olsa,
          genişləndirmək üçün müxtəlif üsullara əl atır, dəridən-
          qabıqdan çıxırdı. Amma heç nə alınmırdı. O, bütün pəncərələri
          açmış, stolu həyətə çıxarmış, ayaqqabılarını divardan asmışdı.
   214   215   216   217   218   219   220   221   222   223   224