Page 218 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 218

XX əsrin Norveç hekayələri

               dişlərini ağartmasınlar: yol uzun olduğu üçün pişik yorulub,
               artıq yeriyə bilmir. Adamoynadanlar dərhal səslərini kəsirdilər.
                   Qaranlıq düşəndən sonra Yens dincəlmək qərarına gəldi.
               Başmaqlarını çıxarıb otun üstünə uzandı və o dəqiqə yuxuya
               getdi. Pişik də yatdı. Amma çox keçmədi ki, ayılıb Yensin qançır
               olmuş ayaqlarını yalamağa başladı. Sonra yollarına davam
               etdilər.
                   Yay axşamı açıq-mavi rəngə çalır. O, yumşaq əllə riylə otlara
               sığal çəkir, çayların, su hövzələrinin kənarıyla ahəstə-ahəstə
               sürüşür, balaca, yumşaq ayaqqabılarını yerə asta basır.
               Şimalda iki çəhrayı, uzunsov bulud bütün üfüqü tutmuşdu.
                   İnsanla pişik dağ silsiləsinin ətəyində, balıqçı daxmasında
               yaşamağa başladılar. Pulları qurtaranda meşədən odun qırıb
               satırdılar. Yens də, pişik də aza qane idilər, onlara çox pul lazım
               deyildi. Yens pişiyə özü kimi oturmağı öyrətmişdi. Ona elə
               gəlirdi ki, onun gördüklərini – səmadakı günəşi, göy üzünün
               sulardakı əksini, küləklərin qovaladığı buludları – pişik də
               görür. Əmin idi ki, onun eşitdiklərini – quşların qanad səsini,
               sərin meh əsəndə otların xışıltısını, qış yaxınlaşarkən nəhəng
               meşənin kədərlə köks ötürməsini – pişik də eşidir.
         218       Soyuqlar düşəndən sonra birlikdə yatmağa başladılar.
               Bayram günlərində, yalnız bayram günlərində oturub, meh -
               riban söhbət eləyirdilər. Başqa vaxtlarda Yens çox danışmağı
               sevmirdi. Pişik onun ayaqlarına sürtünüb, nə qədər söhbətə
               çəkmək istəsə də, Yens şənbə gününə kimi dinib-danışmazdı.
               Yalnız bazar günü, səhər tezdən Yens qəlyanını yandırıb, pişiklə
               söhbətə başladı. Düz iki saat ara vermədən danışdı. Dünyanın
               gedişatından, öz həyatından danışırdı. O, həmişə sözün
               düzünü deyir, heç kəsə imkan vermirdi ki, onu çaşdırsın. Avs-
               traliyadan gətirilmiş, dünyanın yarısını gəzib-dolaşmış, ağıllı,
               xeyirxah pişik stolun kənarında oturub onu dinləyirdi. O,
               gözlərini qıyıb, razılıq əlaməti olaraq başını yelləyir, sahibinin
               üzünə baxa-baxa xumarlanırdı. Əli siyənək balığı qoxuyan kişi
               onun başını tumarlayanda isə nəzakətlə dikəlirdi.
   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222   223