Page 69 - Miisir
P. 69

qoltuğunda gizlәtdi. Bütün olanlara baxmayaraq, balaca paşadan razı qalmışdı, bi -
           lirdi ki, onun qoca anası, xәstә atası vә balaca Fatma bu pullarla xeyli vaxt dola na
           bilәcәklәr.
               Balaca paşanın bağında çoxlu lumu, portağal, xurma, hindqozu palması, banan vә
           başqa ağaclar gözә dәyirdi. Dupduru kiçik arxlar otları vә çiçәklәri sulayır, ağappaq
           daşların üzәrindәn şırıltı ilә axıb gedirdi.
               İbrahim bu arxın qırağında uzanmağı, su şırıltısının sәsini dinlәmәyi, burda
           mürgülәmәyi sevirdi. Bu zaman qullar sevinirdilәr, çünki şıltaq oğlanın әrköyünlüyündәn
           uzaq olurdular.
               Dәvәnin belindә gәzintidәn sonra dincәlmәk istәdi vә sıx yarpaqlı budaqların
           altında uzandı. Birdәn xışıltı eşidib gözlәrini açdı. Ondan on metr aralıda bir kәl
           dayanmış, gözlәrini ona zillәmişdi. İbrahim heyrәtә gәldi, başa düşә bilmәdi ki, bu
           nәhәng heyvan arxı necә keçib. Hәtta o özü sıxyarpaq ağacların altından keçmәk
           üçün torpağa qәdәr әyilmәli olurdu.
               Birdәn kәl tәzim edәrәk danışmağa başladı:
               – Ey şәn insan, mәn sәndәn bir şey soruşmaq istәyirәm.
               Kәl ehtiramla baş әyib, sözünә davam etmәyә icazә gözlәdi.
               Heyrәtә gәlmiş balaca paşa әlini yellәdi.
               – Ey şәn insan, – kәl sözünә davam etdi, – elә vaxt olub ki, mәn çәtinliklә ağır
           xış çәkәndә sәni fikirdәn dә sürәtli gedәn at belindә görmüşәm. Kişilәr vә qadınlar
           sәnin kimi süvarinin mәharәtinә heyran qalıblar. Sәn şәhәrin cavan bәylәrini,
           şimşәk külәyi ötüb keçәn kimi, arxada qoyanda sәnә hәsәdlә baxıblar...
               – Doğrudan, görmüsәn? – İbrahim soruşdu. O, kәlin sözlәrindәn xoşhal olmuşdu
           vә hәtta heyvanın adam kimi danışmağına da tәәccüblәnmәyi unutmuşdu. Kәl dizә                              69
           çöküb sözünә davam etdi:
               – Bir dәfә mәn çirkli tullantılarla dolu arabanı Qahirәyә çәkib aparanda gördüm
           ki, sәn dümdüz ayaqları ilә toz qaldıran bir dәvәnin üstündә gedirsәn. Günәşin
           şәfәqlәri yoluna işıq salırdı vә tәmizliyin parlaq bir ox kimi boşluğu dәlib keçirdi.
               – Davam elә! Bilirsәn, sәn kәl olsan da, pis danışmırsan.
               – Muskidә camaat çox sıx yaşayır. Mәnsә ağıram, yöndәmsizәm, heç cür irәli
           çıxa bilmirәm. Birdәn küçә tәmizlәndi vә küçәnin ortasında parıltılı qızılı parça ilә
           örtülü ağappaq ulağın belindә göründün. Hamı sәninlә vә ulaqla fәxr edirdi. Eşitdim
           ki, bir çox bilicilәr ulağa әn azı dörd min piastr qiymәt qoyublar.
   64   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74