Page 59 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

RSƏM

Mәn fikirlәşdim: “Dairә-zad nәdi! Mәn tәsadüfәn MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
burdayam”. Bir dә gördüm ki, Robinet pul kisәsini
qurdalayır. Ordan sәliqәsiz qatlanmış, әsәbi xәtlә yazıl- 59
mış çirkli vәrәq çıxardı. Vәrәqi mәnә uzadıb dedi:

– Bu, mәnim etirafımdı, Lenuar, prefekturada
onların boğazına tıxanacaq. Arxivdә 25 noyabr, 1922-ci
il sәhәrçağı özünü güllәlәyәn rәssam Lenuarın mәh-
kәmә işi durur. İndi hәr şeyi dәyişmәk lazım gәlәcәk,
“A”-nın yerinә “B” qoymaq, protokolu tәzәdәn yazmaq,
mәhkәmәnin tibb ekspertini lәkәlәmәk lazım gәlәcәk.
Hamısı da mәnә görә, Lenuar, onların belә zarafata gül-
mәyә halları olmayacaq.

Robinetin gözlәrindә birdәn, Davisito, hәdsiz yor-
ğunluq sezildi. O, yorğun halda müğәnniyә baxıb zorla
dilini sürüdü:

– Düzünü deyin, Lenuar, onun dodaqlarından
öpmәk üçün çoxmu verәrdiniz?

Mәni öskürәk tutdu, çünki Aurita üzümә zillәnib
sanki soruşurdu: “Dillәn, neçә verәrdin?” Onda Robinet
ağır-ağır yerindәn qalxaraq dedi: “Mәn onu öpәcәyәm.
Haqqım çatır – bu, mәnim son istәyimdi”. O, boş rәqs
meydançasıyla birbaşa sarışın qızın üstünә gedib, belini
qucaqlayaraq, susuzluqdan yanırmış kimi, dodaqlarını
onun dodaqlarına yapışdırdı. Bu, elә әdәbsizcәsinә edil-
mişdi ki, biz yerimizdә quruyub qaldıq. Orkestr susdu,
әtrafa dәhşәtli sükut çökdü. Hamı donmuşdu, o vaxta
qәdәr ki, Robinetin әlindәn qurtarmağa çalışan qız bo-
ğuq sәslә çığırdı. Hәyat yenidәn qaynadı, hәr şey hәrә-
kәtә gәldi, biz yerimizdәn sıçradıq vә hәmin an Robinet
qızı buraxıb meydançanın ortasına gәldi, sağ әlindәki
qara bir şeyi ağzına soxdu: dәhşәtli atәş sәsi eşidildi.
Mәn onun yıxıldığını gördüm, Davisito, ona tәrәf cum-
maq istәyәndә, Auritanın da divana yıxıldığını sezdim
vә tәrәddüd içindә yerimdә qurudum. Sonra onun
yanına qayıtdım, dәsmalı pivәylә isladıb, özünә gәlәnә
qәdәr gicgahlarına qoydum.