Page 60 - dailan
P. 60
iya Elena Valş

17
Yulaf dolu şlyapanı odun üstünә (yanmasın deyә bir
az aralıdan) tutmağa hazırlaşırdıq ki, birdәn әsas in-
qrediyentin, yәni südün çatışmadığı yadımıza düşdü.
Camaat arasında da bir nәfәr dә olsa südsatan
gözә dәymirdi.
– Südsüz yulaf şorbası olar? – tәlaşla soruşdum.
– Deyәsәn, o tәrәflәrdә bir inәk görmüşdüm, –
Baba dedi.
– Hә, mәn dә bir dәnәsini görmüşdüm, – qardaşım
Roberto dedi.
– Harada, hansı tәrәfdә? – üçümüz dә әlimizi
qaşımızın üstünә qoyub üfüqlәrә nәzәr salaraq bir
ağızdan soruşduq.
Nәhayәt, lap uzaqlarda gözümә bir cüt buynuz
göründü.
– Orada bir dәnәsini gördüm! – qışqırdım.
– İş başına! – Baba kәpәnәk tutma torunu әlinә
götürüb әmr elәdi.
– Getdik onu sağmağa! – qardaşım Roberto bağırdı,
halbuki heç inәk sağmaq barәdә zәrrә qәdәr tәsәvvürü
yox idi.
Üçümüz dә heyvana tәrәf qaçmağa başladıq.
Tәxminәn iki kilometr gedәndәn sonra yadımıza
düşdü ki, süd üçün qab götürmәmişik vә üçümüz dә
geri dönmәli olduq. Qayıdıb şlyapanı götürdük vә
tәzәdәn dәli kimi qaçmağa başladıq.
Üçümüz dә әl-әlә, qorxa-qorxa, yavaşca inәyә
yaxınlaşdıq.
Mәn dirsәyimlә Babamı dümsüklәyib dedim:
– Baba, onunla siz danışın, aramızda yaşda әn
böyük sizsiniz, mәnim sözümü vecinә almaz.
Baba dirsәyi ilә qardaşım Robertonu dümsüklәdi:

60
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65