Page 15 - dailan

Dailan Kifki

– Batdıq e, әmәlli-başlı batdıq, – dedi.
Әn pisi dә o oldu ki, axırda mәni dülgәrin
yanına tәzә mebel sifariş etmәyә
göndәrdilәr.
– Bütün günü havada otura bilmәrәm, –
deyә anam haqlı olaraq etirazını bildirirdi.
Qaça-qaça dülgәrin yanına getdim. Filim
dә mәnimlә getmәk istәyirdi, amma qonşuları
qorxutmamaq üçün özüm tәk gedәsi oldum.
Qapını bәrkdәn döydüm vә yaraşıqlı
saqqalı göbәyinә qәdәr uzanan dülgәr
qabağımda peyda oldu.
– Sabahınız xeyir, cәnab dülgәr.
Gәlmişәm soruşam ki, axşama qәdәr bizim
ev üçün bir neçә mebel düzәldә bilәrsiniz?
– Siz dәli olmusunuz? – soruşdu.
– Xeyr, cәnab dülgәr, әgәr lazım olsa,
sizә ikiqat pul verәrәm.
– Heh, bәs taxta? – dülgәr dedi.
– Güman edirәm ki, sizin mahir bir dülgәr
kimi, taxtanız da, mismarınız da, mişarınız
da vә lazım olan digәr şeylәriniz dә var, elә
deyil?
– Heh, taxta yoxdur.
– Ola bilmәz... yәni heç yoxdur?
– Yox.
Dülgәr müәmmalı baxışlarla yaxınlaşdı, o
qәdәr yaxın gәldi ki, saqqalı qulağımı daladı
vә mәndәn soruşdu:
– Siz bilirsiniz, taxtanı necә әldә elәmәk
olar?