Page 123 - dailan
P. 123
Dailan Kifki
38
İlk baxışda bütün problemlәr, qarma-qarışıqlıqlar,
ürәkgetmәlәr, dava-şavalar sona yetmişdi. Fincandakı
şokolad da qurtarmışdı.
Belә görünürdü ki, nәhayәt, İtuzainqo stansiyasına
qayıdıb, oradan da evә gedә bilәcәyik.
Hamı şlyapasını tәmizlәyir, jiletini düymәlәyir,
çәkmәlәrinin tozunu üfürür, barmaqları ilә saçını
darayır, bir sözlә, hazırlıq görürdü.
Baba camaatı cәnab Karosonun qabağında sıraya
düzdü vә hәr birimiz onun әlini sıxıb qonaqpәrvәrliyә
görә tәşәkkür etdik.
Ev sahibi gedişimizә xeyli üzülmüşdü vә çeçәlә
barmağı ilә saqqalını eşә-eşә fikirli halda mızıldanırdı:
– Supisiçe, supisiçe, supisiçe.
Biz gedәndәn sonra oturub ağlayacağı aydın
görünürdü.
Dailan Kifki dә çox qәmgin idi. Qulubu meşәsindәn
çox xoşu gәlmişdi, şübhәsiz, ona Afrikadakı evini
xatırladırdı.
Hәr bir halda, gec-tez bir gün, onsuz da,
qayıtmaq lazım idi.
Bir neçә addım aralanandan sonra xalam Klodomira
qışqırdı:
– Diqqәt, sağa!
Hamımız onun artıq üstü milçәk vә arılarla dolu olan
sәnәt әsәrinә son dәfә heyranlıqla baxdıq.
Sonra yenә yola düşdük. Cәnab Karoso ağlaya-
ağlaya әlindәki özündәn dә yekә dәsmalı yellәyәrәk
bizә sağ ol deyirdi.
Mәcbur qalıb yenә gәlәcәyimizә dair söz verdim.
123
38
İlk baxışda bütün problemlәr, qarma-qarışıqlıqlar,
ürәkgetmәlәr, dava-şavalar sona yetmişdi. Fincandakı
şokolad da qurtarmışdı.
Belә görünürdü ki, nәhayәt, İtuzainqo stansiyasına
qayıdıb, oradan da evә gedә bilәcәyik.
Hamı şlyapasını tәmizlәyir, jiletini düymәlәyir,
çәkmәlәrinin tozunu üfürür, barmaqları ilә saçını
darayır, bir sözlә, hazırlıq görürdü.
Baba camaatı cәnab Karosonun qabağında sıraya
düzdü vә hәr birimiz onun әlini sıxıb qonaqpәrvәrliyә
görә tәşәkkür etdik.
Ev sahibi gedişimizә xeyli üzülmüşdü vә çeçәlә
barmağı ilә saqqalını eşә-eşә fikirli halda mızıldanırdı:
– Supisiçe, supisiçe, supisiçe.
Biz gedәndәn sonra oturub ağlayacağı aydın
görünürdü.
Dailan Kifki dә çox qәmgin idi. Qulubu meşәsindәn
çox xoşu gәlmişdi, şübhәsiz, ona Afrikadakı evini
xatırladırdı.
Hәr bir halda, gec-tez bir gün, onsuz da,
qayıtmaq lazım idi.
Bir neçә addım aralanandan sonra xalam Klodomira
qışqırdı:
– Diqqәt, sağa!
Hamımız onun artıq üstü milçәk vә arılarla dolu olan
sәnәt әsәrinә son dәfә heyranlıqla baxdıq.
Sonra yenә yola düşdük. Cәnab Karoso ağlaya-
ağlaya әlindәki özündәn dә yekә dәsmalı yellәyәrәk
bizә sağ ol deyirdi.
Mәcbur qalıb yenә gәlәcәyimizә dair söz verdim.
123
