Page 87 - "Dünya yuxutək əriyir..."

la Əliyeva Dünya yuxutək əriyir...

Bakı

Nә qәdәr şeir dә qoşsalar sәnә,
Vәsf etmәk çәtindi gözәlliyini.
Sәninlә biz birgә nә yaşamadıq?
Sәndәn doğmasını taparam yәni?

Qәrib ölkәlәrdә xatırlayarkәn,
Olur ki, tökürәm göz yaşı sәssiz.
Sәni dәrk etmәdәn, heyran qalıram…
Əgәr dәrk etsәm mәn, dözmәrәm sәnsiz.

Guya öyrәşmişәm mәn qәribliyә,
Belә yaşamağı sayıram hәdәr.
Bәlkә dә, alışıb vәrdiş etmişәm,
Sәni sevәcәyәm ölәnә qәdәr.

Xәzәrin qoxusu, İçәrişәhәr…
Abşeron bürküsü, Xәzri, Gilavar…
Qәfil qonaqların sәsi, hay-küyü…
Mәnim doğma Bakım,
Darıxdım yaman…
Hәr nәlәrin varsa, onlardan ötrü.