Page 297 - book-online

Àòàìûí äîñòëàðû
barәsindә çox düşünmüşdü. Fәqәt bu anı әsla tәsәvvürünә
gәtirә bilmәmişdi. Bir-bir hamımızın üzünә baxdı, sonra
birdәn anamın dizlәrinә qapanaraq hıçqıra-hıçqıra
ağlamağa başladı.

297