Page 302 - book-online
P. 302
ìÿä Àüàîüëó
mın xatirimizdә qalan çoxlu çәtin zamanlarında anam
heç vaxt özünü itirmәdi. İndi atamın Maltadakı sürgün
illәrini xatırlayıram. Özümü qara bayraqlar altında
irәlilәyәn qәlәbәliyin içәrisindә görürәm. Anam әlimdәn
tutub. Belәcә Fatih ilә Sultanәhmәd arasında nә qәdәr
gedib-gәldiyimiz xatirimdә deyil.
Atamın o keşmәkeşli illәrdә vә sonralar fәlakәtә
düçar olan elә dostu tapılmaz ki, anam onun vә ailәsinin
tәsәllisindә öz tәsәllisini tapmaq üçün qapısına getmәmiş
olsun!
Anam dindar qadındı. Dinin bütün şәkillәrinә vә
qaydalarına bağlı idi. Amma onları zәkasının әn incә
tәzadları da gözdәn qaçırmayan süzgәcindәn keçirmәyi
әsla yadından çıxarmırdı. Atamın Malta sürgünündә
olduğu illәrdә bu zәrif, tәnha qadının әsarәtin ağır
şәrtlәrinә, başımıza gәlәnlәrә necә sәbir edib dözdüyünü
düşünürәm. Kiçik, yaramaz bir çocuğun әlindәn tutub
türbә-türbә, ziyarәtgah-ziyarәtgah gәzәn, Əyyub Sultanda,
Topqapıda, Bәbәkdә, Üsküdarda uzun, narın sәrv ağacları
arasında hıçqıra-hıçqıra ağlayıb uşaqlarının atasının
tezliklә evinә-eşiyinә qayıtmasını, inandığı Allahdan,
onun peyğәmbәrlәrindәn, imamlarından istәyәn zәif
cüssәli, solğun sifәtli qadın gözlәrim önündә canlanır.
Bir sәhәrçağını xatırlayıram. Böyük qardaşımla birlikdә
yatdığımız otağın qapısı açılır, pәncәrәdәn düşәn zәif
işıqda bәyaz bir xәyalın bizә tәrәf addımladığını, yaxınlaşıb
üzümüzü oxşadığını hiss edirәm. Sonra açıq pәncәrәyә
tәrәf gedir, bayırda az sonra başlayacaq isti avqust günü-
nün sabah sәrinliyi ilә sinәdolusu nәfәs alır. Ardınca
yüksәlәn azan sәslәrini eşidirәm. Anamın profildәn gör-
düyüm incә üzünә gözlәrindәn yaşlar tökülür, “bu
sübhün xatirinә, bu bayram gününün xatirinә uşaqlarımın
302
mın xatirimizdә qalan çoxlu çәtin zamanlarında anam
heç vaxt özünü itirmәdi. İndi atamın Maltadakı sürgün
illәrini xatırlayıram. Özümü qara bayraqlar altında
irәlilәyәn qәlәbәliyin içәrisindә görürәm. Anam әlimdәn
tutub. Belәcә Fatih ilә Sultanәhmәd arasında nә qәdәr
gedib-gәldiyimiz xatirimdә deyil.
Atamın o keşmәkeşli illәrdә vә sonralar fәlakәtә
düçar olan elә dostu tapılmaz ki, anam onun vә ailәsinin
tәsәllisindә öz tәsәllisini tapmaq üçün qapısına getmәmiş
olsun!
Anam dindar qadındı. Dinin bütün şәkillәrinә vә
qaydalarına bağlı idi. Amma onları zәkasının әn incә
tәzadları da gözdәn qaçırmayan süzgәcindәn keçirmәyi
әsla yadından çıxarmırdı. Atamın Malta sürgünündә
olduğu illәrdә bu zәrif, tәnha qadının әsarәtin ağır
şәrtlәrinә, başımıza gәlәnlәrә necә sәbir edib dözdüyünü
düşünürәm. Kiçik, yaramaz bir çocuğun әlindәn tutub
türbә-türbә, ziyarәtgah-ziyarәtgah gәzәn, Əyyub Sultanda,
Topqapıda, Bәbәkdә, Üsküdarda uzun, narın sәrv ağacları
arasında hıçqıra-hıçqıra ağlayıb uşaqlarının atasının
tezliklә evinә-eşiyinә qayıtmasını, inandığı Allahdan,
onun peyğәmbәrlәrindәn, imamlarından istәyәn zәif
cüssәli, solğun sifәtli qadın gözlәrim önündә canlanır.
Bir sәhәrçağını xatırlayıram. Böyük qardaşımla birlikdә
yatdığımız otağın qapısı açılır, pәncәrәdәn düşәn zәif
işıqda bәyaz bir xәyalın bizә tәrәf addımladığını, yaxınlaşıb
üzümüzü oxşadığını hiss edirәm. Sonra açıq pәncәrәyә
tәrәf gedir, bayırda az sonra başlayacaq isti avqust günü-
nün sabah sәrinliyi ilә sinәdolusu nәfәs alır. Ardınca
yüksәlәn azan sәslәrini eşidirәm. Anamın profildәn gör-
düyüm incә üzünә gözlәrindәn yaşlar tökülür, “bu
sübhün xatirinә, bu bayram gününün xatirinә uşaqlarımın
302
