Page 221 - book-online
P. 221
Àòàìûí äîñòëàðû
sözlәri ilә cavab vermәkdә qәtiyyәn tәrәddüd göstәrmәdi.
Bütün bunların qarşılığında hәr kәsin çox sәrt hәrәkәt,
tәrs bir söz gözlәdiyi Atatürk “Elә isә mәn gedәrәm” –
deyib ayağa qalxdı. Süfrәdәkilәr dә onun ardınca çıxdılar.
Yalnız Sen Jüst nәhәng salonda, nәhәng masa arxasında
tәkbaşına ta sübh açılana qәdәr qımıldanmadan oturub
gözlәdi, sonra isә ilk qatarla Ankaraya döndü.
Xeyli vaxt qәhrәmanlıq әfsanәsi kimi dildәn-dilә
dolaşan bu hәrәkәt әcәba, әski Ocaq üzvü doktorun
ruhuna, xarakterinә hökm edәn ehtiraslardan xilas
hәmlәsi idimi? Yoxsa günbәgün sıxıla-sıxıla sonda yerini,
zamanını tapmadan partlayan ehtirasların nәticәsi idi?
Heç bir şey söylәmәk mümkün deyil. Bilinәn bir
gerçәk var:
Ankarada, Keçiörәndә evinә qapandığı andan etibarәn
aylarla bu dünyada çәkilә bilәcәk mәnәvi iztirabların
bәlkә dә, heç bir romanda, heç bir yaradıcı insan, tәxәy-
yülündә tәsviri mümkün olmayan ağrı-acısını çәkdi.
Hәr gün Atatürkә mәktublar yazıb әfv edilmәsini istәdi,
intihara әl atacağını söylәdi. Ən sonunda bir axşam
Cankayadan dәvәt gәldiyini eşitdiyi zaman sevgilisinin
vüsalına tәlәsәn aşiq hәyәcanı ilә hazırlanmağa başladı.
Yenә eyni süfrәdә yerini tutmaq üçün titrәyәrәk salona
girdiyi anda qәflәtәn neçә-neçә qolun uzanaraq onu
tutduğunu, havaya qaldırdığını, tәkrar yerә endirib yenә
yuxarı atdığını, bu hәrәkәti bir neçә dәfә tәkrarladığını
dәhşәtlә gördü. Bu arada gözlәri Atatürkә sataşdı. Nәşә
ilә gülürdü. Sonra “Gördünmü, adamın başına nә oyun
açarlar! Gәl, yanımda otur” – deyә çağırdığını eşitdi.
Bütün ümidlәr yenidәn öncәki rәnglәri, canlılıqları,
parıltıları ilә doldu. Böyük adamın yanından bir daha
heç zaman ayrılmayacaqdı!
221
sözlәri ilә cavab vermәkdә qәtiyyәn tәrәddüd göstәrmәdi.
Bütün bunların qarşılığında hәr kәsin çox sәrt hәrәkәt,
tәrs bir söz gözlәdiyi Atatürk “Elә isә mәn gedәrәm” –
deyib ayağa qalxdı. Süfrәdәkilәr dә onun ardınca çıxdılar.
Yalnız Sen Jüst nәhәng salonda, nәhәng masa arxasında
tәkbaşına ta sübh açılana qәdәr qımıldanmadan oturub
gözlәdi, sonra isә ilk qatarla Ankaraya döndü.
Xeyli vaxt qәhrәmanlıq әfsanәsi kimi dildәn-dilә
dolaşan bu hәrәkәt әcәba, әski Ocaq üzvü doktorun
ruhuna, xarakterinә hökm edәn ehtiraslardan xilas
hәmlәsi idimi? Yoxsa günbәgün sıxıla-sıxıla sonda yerini,
zamanını tapmadan partlayan ehtirasların nәticәsi idi?
Heç bir şey söylәmәk mümkün deyil. Bilinәn bir
gerçәk var:
Ankarada, Keçiörәndә evinә qapandığı andan etibarәn
aylarla bu dünyada çәkilә bilәcәk mәnәvi iztirabların
bәlkә dә, heç bir romanda, heç bir yaradıcı insan, tәxәy-
yülündә tәsviri mümkün olmayan ağrı-acısını çәkdi.
Hәr gün Atatürkә mәktublar yazıb әfv edilmәsini istәdi,
intihara әl atacağını söylәdi. Ən sonunda bir axşam
Cankayadan dәvәt gәldiyini eşitdiyi zaman sevgilisinin
vüsalına tәlәsәn aşiq hәyәcanı ilә hazırlanmağa başladı.
Yenә eyni süfrәdә yerini tutmaq üçün titrәyәrәk salona
girdiyi anda qәflәtәn neçә-neçә qolun uzanaraq onu
tutduğunu, havaya qaldırdığını, tәkrar yerә endirib yenә
yuxarı atdığını, bu hәrәkәti bir neçә dәfә tәkrarladığını
dәhşәtlә gördü. Bu arada gözlәri Atatürkә sataşdı. Nәşә
ilә gülürdü. Sonra “Gördünmü, adamın başına nә oyun
açarlar! Gәl, yanımda otur” – deyә çağırdığını eşitdi.
Bütün ümidlәr yenidәn öncәki rәnglәri, canlılıqları,
parıltıları ilә doldu. Böyük adamın yanından bir daha
heç zaman ayrılmayacaqdı!
221
