Page 448 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

XIZIR KİMİ

Ankarada liseydә müәllim vә tәdris hissә müdiri
işlәyirdim. Bir gün otağımda işimlә mәşğul
olarkәn qapı döyüldü vә içәri bir şagird qız girdi.
Utandığından başını aşağı salmışdı. Niyә gәldiyini soru-
şanda pıçıltıyla dedi:
– Acam, müәllim.
Çәtinliklә dediyi bu sözlәrdәn sonra susub baxışlarını
aşağı dikdi. O anda nә deyәcәyimi bilmәdim. Otağı
sәssizlik bürüdü.
Onların da sinfinә mәn nәzarәt edir, şagirdlәrin tәkcә
mәktәblә bağlı deyil, şәxsi problemlәrini dә hәll elәmәyә
çalışırdım. İndi onlardan biri mәni özünә yaxın bildiyi
üçün dәrdini deyirdi.
448 Könlünü almaq üçün bir-iki söz dedim:
– Qızım, yemәk mәsәlәsini indi hәll edәrik, ancaq bir
әmәlli-başlı danış, görüm nә olub?
– Bir hәftәdi ki, evdә anam un şorbası hazırlayır, onu
yeyirik. Evdә yemәyә heç nә qalmayıb.
Dәrdinә şәrik olmağım ona, az da olsa, tәskinlik
verdi. Bu qız әvvәldәn dә çәlimsizdi, amma son günlәr lap
arıqlayıb çöpә dönmüşdü. Danışmaq istәmirdi, sözü ondan
kәlbәtinlә çıxarırdım.
İlk baxışdan bilinirdi, varlı ailәnin uşağı deyil. Sakit
bir şagird idi. Dәrs demәdiyim üçün ona yaxşı bәlәd deyil-
dim. Otağıma tez-tez gәlәn şagirdlәrdәn dә deyildi.
Mәn ona diqqәtlә qulaq asırdım. Ordan-burdan nala-
mıxa vura-vura danışırdı:
– Atam sәkkiz ildi, hәbsxanadadı. Vәziyyәtimiz çox
pisdi.
Bunu bilmirdim. Valideynlәrlә görüşlәrә hәmişә
anası gәlәrdi. Elә bilirdim, atasının işdәn başı açılmadığı