Page 442 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

– Seyid, müdirin otağına getmәlisәn, sәni görmәk
istәyir.

Әvvәlcә çaşdım. “Mәәn?” – demәk istәdim, amma
yadıma düşdü ki, sinifdә Seyid tәkcә mәnәm. İçimә bir
hәyәcan gәldi. Ayaq üstdә donub-qalmışam. Yoldaşları-
mın maraq dolu gözlәri mәnә zillәnib. Elә deyәsәn,
Çiydәmin dә gözü... Müәllimimin adımla çağırması lәzzәt
elәdi mәnә. Çiydәmi düşünürәm...

Asta-asta irәli addımlayıram.
– Kitablarını da götür, – dedi müәllim.
O an canımı qorxu bürüdü. Hәyәcandan ürәyim bәrk
döyünmәyә başladı. Müәllimimin gözlәrindә tunel kimi
uzanan bir qaranlıq gördüm. Niyә kitabları götürmәliyәm?
Deyәsәn, birdәfәlik gedirәm. Niyә axı, niyә? Nәsә bir
qәlәt elәmişәm, görәsәn, yoxsa anama nәsә olub? Qorxu
varlığımı sardı. Müәllimin dә, deyәsәn, xәbәri var,
442 gözlәrindәn oxudum.
Torbanın içindәki kitablarımı qoltuğuma vurub
gedirәm. Elә bil pencәyimin köhnә, şalvarımın ütüsüz
olduğunu indi görürәm. Ucu deşilәn ayaqqabımın içindә
ayağımın islandığını indi hiss elәmәyә başlayıram. Utanıb
yerin dibinә girirәm. Әsas da Çiydәmdәn... Torbanın
içindәki sement kağızıyla üzlәdiyim kitablarım böyüyüb
qoltuğumun altında aşıb-daşır.
Çölә çıxıb dәrin bir nәfәs alıram.
Ayşә xanımdan soruşuram ki, nә olub? Ağzındakı
saqqızı marçıldada-marçıldada çiyinlәrini çәkir.
Qapını döyüb içәri girdim. Müdir tәk deyildi. Kres-
loda bir başqası da oturmuşdu. Onu bayram şәnliklәrindә
görmüşdüm, şәhәrimizin icra hakimiydi. O biri kresloda
kәnd tәsәrrüfatı sәdri – Çiydәmin atası...Vә çәnәsini
әlağacına söykәyәn, saqqalına dәn düşmüş, ortayaşlı
tanımadığım yaraşıqlı bir adam... Protez kimi hәrәkәtsiz