Page 391 - antologiya

lim İləri 391

adamlar da yoxdu artıq – solğunbәnizli tanışlarının
şәkillәrini bizә göstәrir, xatirәlәrlә tәsәlli tapırdı. İffәt
xanımsa belә şeylәri düşünmәyә dә vaxt tapmır, İncilayla
durmadan işlәyirdilәr. İffәt xanım әl işlәrini satır, qazan-
cını İncilanın atasından qalan tәqaüdә qatırdı. Kişisiz
yaşayan üç qadın! Bәlkә dә, elә buna görә dünyadan tәcrid
olunmuşdular. İffәt xanım rәngarәng iplәrlә naxışların
kәdәrli ahәngini yaradır, İncilanın vurduğu naxışlar isә
adama xoş ovqat bәxş edirdi.

Onlara hәdiyyәsiz getmәzdik. Ancaq bu hәdiyyәlәr
anamın mәcburiyyәtdәn getdiyi yerlәrә apardığı bahalı
şirniyyatlara bәnzәmәzdi. Anam hәdiyyәlәri gizlincә
yemәk masasına qoysa da, İffәt xanım o dәqiqә hiss edәr,
“Bu nә zәhmәtdi” deyәndә sәsindәki titrәyiş içimi
parçalayardı.

Ayaqqabılarımızı girişdә çıxarardıq. İncila bacının
gәtirdiyi naftalin qoxulu başmaqlar ayağımıza bir az
böyük olurdu.

Üstünә kәrә yağı vә mürәbbә yaxılan qızardılmış
çörәklә çay içәrdik. Hәrdәn iştaham küsәndә İncila bacıya
baxardım vә baxışlarımız toqquşarkәn ürәyimin bulantısı
keçәrdi.

Bu qәdәr әşyaların içindә çini çay fincanlarının qeyri-
adi gözәlliyi vardı, qulpları başını әyib su içәn gümüş
quşlara bәnzәyirdi.

Çaydan sonra İncila bacı bizim üçün ud çalardı.

“Sür, dәvәçi, dәvәlәri tәrsinә,
Dava-dәrman var gözәlin dәrdinә”

mahnısı hәlә dә qulağımda sәslәnir. Bu, Anadolunun
cәnub bölgәsinә aid bir mahnıdı. Nühbә xanım bu mahnını
oxuyanda İncila bacı nәdәnsә ona küskün-küskün baxar-
dı, nә bilim, bәlkә dә, mәnә elә gәlirdi. Çünki axşam qa-