Page 368 - antologiya
P. 368
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
BİR ALMAYLA KÖNÜLALMA
Şabi usta pinәçiydi. Balaca bir emalatxanası vardı.
İllәrdir bu emalatxananın qabağından keçib-
gedirdim, nәdәnsә bircә dәfә dә başımı qaldırıb o tәrәfә
baxmamışdım. Bәlkә dә, ona zәrәr vermәkdәn çәkinirdim.
“Hayıf, çox hayıf”, – dedim sonralar... Sәhv düşünür-
müşәm.
Şabi ustanın varı-yoxu küçәnin başındakı bu ema-
latxana idi. Bu balaca yerdә başını aşağı salıb işini görәrdi.
Tanıyandan sonra hәr dәfә cökә ağacının altından keçәr-
kәn başımı qaldırıb ona baxardım. O zamanlar emalat-
xananın qarşısındakı mәhkәmә binasının soyuq havası
adamın içinә qәribә üşütmә salırdı. Baxışlarımın Şabi
ustanı narahat edәcәyindәn çox qorxurdum.
368 Bir gün ona işim düşdü: ayaqqabımı tәmir elәt-
dirmәliydim. İki kvadratmetrlik dar otaqda ayaqqabımı
hәvәslә әlinә alıb tәmir elәmәyә başladı. İş başında az
danışardı. Arabir başını qaldırıb mәnә baxar, sonra yenә
dә qızıl әllәrini işә salardı. Küçәnin başındakı o soyuq
mәhkәmә binasının belә, ustanın halına isti-soyuğu yox
idi.
Emalatxananın bir tәrәfindәki köhnә qaz sobasının
üstündә bәzi yerlәrinin minası qopmuş çaydan vardı.
Demәli, usta çayını burada dәmlәyirdi. Sağı, solu, arxası
köhnә ayaqqabılarla, ayaqqabı tәmiri üçün lazım olan dәri
vә rezin altlıqlarla, müxtәlif yapışdırıcılarla dolu idi. Bir
tәrәfdә dә kәsici, deşici alәtlәr vardı. Bu xırda-xuruşların
arasından bir kәtil çәkib mәnә verdi. Oturub ona qulaq
asmağa başladım.
Öyrәndim ki, emalatxananın yanında yaşayır. Әylәş-
diyi yerin arxasında qapıya oxşayan bir çıxış vardı; Şabi
BİR ALMAYLA KÖNÜLALMA
Şabi usta pinәçiydi. Balaca bir emalatxanası vardı.
İllәrdir bu emalatxananın qabağından keçib-
gedirdim, nәdәnsә bircә dәfә dә başımı qaldırıb o tәrәfә
baxmamışdım. Bәlkә dә, ona zәrәr vermәkdәn çәkinirdim.
“Hayıf, çox hayıf”, – dedim sonralar... Sәhv düşünür-
müşәm.
Şabi ustanın varı-yoxu küçәnin başındakı bu ema-
latxana idi. Bu balaca yerdә başını aşağı salıb işini görәrdi.
Tanıyandan sonra hәr dәfә cökә ağacının altından keçәr-
kәn başımı qaldırıb ona baxardım. O zamanlar emalat-
xananın qarşısındakı mәhkәmә binasının soyuq havası
adamın içinә qәribә üşütmә salırdı. Baxışlarımın Şabi
ustanı narahat edәcәyindәn çox qorxurdum.
368 Bir gün ona işim düşdü: ayaqqabımı tәmir elәt-
dirmәliydim. İki kvadratmetrlik dar otaqda ayaqqabımı
hәvәslә әlinә alıb tәmir elәmәyә başladı. İş başında az
danışardı. Arabir başını qaldırıb mәnә baxar, sonra yenә
dә qızıl әllәrini işә salardı. Küçәnin başındakı o soyuq
mәhkәmә binasının belә, ustanın halına isti-soyuğu yox
idi.
Emalatxananın bir tәrәfindәki köhnә qaz sobasının
üstündә bәzi yerlәrinin minası qopmuş çaydan vardı.
Demәli, usta çayını burada dәmlәyirdi. Sağı, solu, arxası
köhnә ayaqqabılarla, ayaqqabı tәmiri üçün lazım olan dәri
vә rezin altlıqlarla, müxtәlif yapışdırıcılarla dolu idi. Bir
tәrәfdә dә kәsici, deşici alәtlәr vardı. Bu xırda-xuruşların
arasından bir kәtil çәkib mәnә verdi. Oturub ona qulaq
asmağa başladım.
Öyrәndim ki, emalatxananın yanında yaşayır. Әylәş-
diyi yerin arxasında qapıya oxşayan bir çıxış vardı; Şabi