Page 319 - antologiya

ir Qalxan 319

sürülәri, qoçlar, quzular yaylağa yayıldı. Bәyin qara çadırı
quruldu. Çadırın ortasındakı dirәkdәn sazlar, tüfәnglәr
asıldı. Ay göyün ortasına çatdı. Ayın işığı bütün Yapalaq
yaylağını nura boyadı. Tәrәkәmәlәr meydan kimi istifadә
etdiklәri yerdә göyәcәn qalxan bir tonqal yandırdılar.
Tonqalın әtrafında dövrә vura-vura bayatı söylәyib, ilk
günlәrini gecәnin gәlişi ilә başa çatdırdılar.

Ertәsi gün tәrәkәmәlәrin gәlib Yapalaqda çadır
qurmaları xәbәri bütün Tanıra yayıldı. Adәtdir, Tanır bәyi
gәlәr, yaylağa köçәn qonaqlarına “xoş gәlmisiniz” deyәrdi.
Bәy bölgә böyüklәrini yığar, xanımını da gәtirәr, tәzә qo-
naqlarla tanış olardı. Yenә belә oldu. Tanırın şanlı bәyi
Yazıçıoğlu nәslin böyüklәrini bir yerә yığıb xanımını vә
oğlu Osmanı da onlara başçı tәyin edәrәk Yapalağa yol-
ladı. Atlarına minib Yapalaq yaylağına üz qoydular. Tәrә-
kәmәlәr gәlәnlәrin qarşısında baş әyib onları hörmәtlә
qarşıladılar. Qara çadırdan әvvәlcә tәrәkәmә bәyi, arxa-
sınca ahu gözlü Sәnәm çıxdı. Bәy başını dik tutub әllәrini
sinәsindә çarpazlayaraq qarşılarında peyda oldu. O, hәlә
“buyurun” demәmiş, qızın diqqәtini at belindә qartal kimi
oturmuş qaragözlü, qarabuğdayı, qurd heybәtli Osman
cәlb etdi. Osmanın gözlәri dә Sәnәmә dikildi. Bu baxışlar
sanki bir il çәkdi.

– Buyurun, – tәrәkәmә bәyi dedi. – Obamıza şәrәf
verdiniz.

Yanında yerә batmış bıçaq kimi dim-dik dayanan
sarışın qıza tәrәf dönüb:

– Sәnәm, – dedi, – atları tut.
Bәy qızının at tutması gәlәnlәrә hörmәt nişanәsi idi.
Sәnәm qaçıb dәstәnin bәyinin vә xanım anasının atlarının
yüyәnlәrindәn tutdu. Qadın da, Osman da sıçrayıb atdan
endilәr. Tanır ağsaqqalları tәrәkәmәlәrin sayılıb-seçilәnlәri
ilә birgә dövrәlәmә oturdular. “Xoş gәldiniz”, – dedilәr.
Şәrbәt içdilәr, söhbәt etdilәr, tanış oldular. Amma iki