Page 318 - antologiya
P. 318
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
YAYLAQ GÜLÜ
Gecәlәr bәdirlәnmiş gümüşü ay, gündüzlәr qor
kimi qırmızı günәş altında yol gedәn tәrәkәmә
karvanı Binboğa dağlarını aşıb nazik xәtt kimi bir tәrәfdәn
o biri tәrәfә, Günәşin qırmızı rәngә boyanıb batdığı Tanır
yaylağına doğru irәlilәyirdi. Gecә-gündüz at belindә olan
tayfa camaatı yorulmuşdu. Amma yol da qurtarmışdı,
Qoca Tanırın düz yanında yerlәşәn yurd yeri – Yapalaq
görünürdü. Axşamüstü yaylağa çatanda karvanın lap
qabağında gedәn tüklü dәvәdәn bir qoca tәrәkәmә bәy
endi. Arxasınca düzülmüş karvana “dayanın!”, – deyә qış-
qırdı.
– Yurd yerimiz buradır. Atları bağlayın, heybәlәri
açın, cәld çadır qurun, Allah xeyir versin.
318 Tüklü dәvәlәr, boz atlar, qatırlar, quzular, gözәl
gәlinlәr vә qoç igidlәr sıraya düzüldülәr. Tayfanın ürәkli
igidlәri, qaraqaş-qaragöz gözәllәri sıçrayıb atlarından
endilәr. Bir neçә qadın bәy dәvәsinin yanında, qırmızımtıl
atın belindә şahin kimi oturmuş bәy qızını ehtiyatla yerә
endirdilәr. Ağ bilәkli, günәş simalı gәlinlәr onun başına
yığışdılar. Yerә kilimlәr sәrildi, döşәkçәlәr düzüldü, üstünә
günlük çәkildi. Tәrәkәmә qızı bardaş qurub oturdu.
Sinәsinә çarpaz qatar, belinә gümüş saplı xәncәr
bağlamışdı. Bütün geyimlәri İran ipәyindәn idi. Sarı
saçları başına qoyduğu sultanlığa sığışmamış, boyun-
boğazına tökülmüşdü. Uzunboylu, ağbәnizli, yamyaşıl
gözlü, ceyran baxışlı, kәklikotu qoxulu, bir baxanın bir dә
baxmaq istәdiyi, görәnlәrin ürәyini odlayan bir ceyran idi
bu qız. Binboğa Binboğa olalı, Tanır Tanırlığından xәbәr
tutalı, yaşıl Yapalaq yaylağa çevrilәli belә bir ceyran
görmәmişdi. Tez-tәlәsik çadırlar quruldu. Atlar, qatırlar
çәmәnliyә buraxıldı. Ucu-bucağı görünmәyәn qoyun
YAYLAQ GÜLÜ
Gecәlәr bәdirlәnmiş gümüşü ay, gündüzlәr qor
kimi qırmızı günәş altında yol gedәn tәrәkәmә
karvanı Binboğa dağlarını aşıb nazik xәtt kimi bir tәrәfdәn
o biri tәrәfә, Günәşin qırmızı rәngә boyanıb batdığı Tanır
yaylağına doğru irәlilәyirdi. Gecә-gündüz at belindә olan
tayfa camaatı yorulmuşdu. Amma yol da qurtarmışdı,
Qoca Tanırın düz yanında yerlәşәn yurd yeri – Yapalaq
görünürdü. Axşamüstü yaylağa çatanda karvanın lap
qabağında gedәn tüklü dәvәdәn bir qoca tәrәkәmә bәy
endi. Arxasınca düzülmüş karvana “dayanın!”, – deyә qış-
qırdı.
– Yurd yerimiz buradır. Atları bağlayın, heybәlәri
açın, cәld çadır qurun, Allah xeyir versin.
318 Tüklü dәvәlәr, boz atlar, qatırlar, quzular, gözәl
gәlinlәr vә qoç igidlәr sıraya düzüldülәr. Tayfanın ürәkli
igidlәri, qaraqaş-qaragöz gözәllәri sıçrayıb atlarından
endilәr. Bir neçә qadın bәy dәvәsinin yanında, qırmızımtıl
atın belindә şahin kimi oturmuş bәy qızını ehtiyatla yerә
endirdilәr. Ağ bilәkli, günәş simalı gәlinlәr onun başına
yığışdılar. Yerә kilimlәr sәrildi, döşәkçәlәr düzüldü, üstünә
günlük çәkildi. Tәrәkәmә qızı bardaş qurub oturdu.
Sinәsinә çarpaz qatar, belinә gümüş saplı xәncәr
bağlamışdı. Bütün geyimlәri İran ipәyindәn idi. Sarı
saçları başına qoyduğu sultanlığa sığışmamış, boyun-
boğazına tökülmüşdü. Uzunboylu, ağbәnizli, yamyaşıl
gözlü, ceyran baxışlı, kәklikotu qoxulu, bir baxanın bir dә
baxmaq istәdiyi, görәnlәrin ürәyini odlayan bir ceyran idi
bu qız. Binboğa Binboğa olalı, Tanır Tanırlığından xәbәr
tutalı, yaşıl Yapalaq yaylağa çevrilәli belә bir ceyran
görmәmişdi. Tez-tәlәsik çadırlar quruldu. Atlar, qatırlar
çәmәnliyә buraxıldı. Ucu-bucağı görünmәyәn qoyun
