Page 315 - antologiya

inc Çokum 315

tәlәni onlar üçün hazırlayıram. Dәrddәn ölürәm, ay oğul...
Mәn bunları sәnә niyә danışıram axı... Sәn Miçonu tap
gәtir”.

Siyәnәk, siqaret kötüklәri... İndi ağzında siqaret
adamlarla zarafatlaşırdı. Adam vurmağı unutmuşdu. Bu,
dünәn gecә olmuşdu. İndi şeytan fәnәrini söndürmüşdü.

– Siz bunlara baxın, bunlara. Bax bunların rәsmini
çәkin... Barbunya? Armudluya sabah gedәcәyәm. Tәki sәn
istә.

Bağban әlindә maqnoliya qumsala endi. Ağır-ağır li-
mana tәrәf getdi. Baxaq görәk, orada nә var. Bәlkә, balıqçı
ada tәrәfdәn heç kimin baş açmadığı bir şey tapıb gәtir-
mişdi? Qәribә varlıq, içi mirvari dolu nәhәng siyәnәk,
yaxud su pәrisi idi... Oğlu onu görәndә özünü yığışdırdı.
Görәcәyi işlәri xatırladı.

– İndi gәlirәm, ata, – dedi.
Bağban rәsmlәrә baxıb:
– İşiniz avand olsun, – dedi. – Gözәl alınıb. Gәrәk
bura da qırmızı-ağ rәngli qayıqlar çәkәsiniz. Bu iti dә
çәkin... Qumun üstünә uzanıb yatan yerdә. Dәnizin rәngi
dә elә bil bir az solub.
Tәqaüddә olan polis bağbanın әlindәki maqnoliyanı
gördü.
– Nә gözәldir... – dedi. Heç bir yerdә maqnoliya bu
qәdәr gözәl çiçәk açmır. Yәqin, daşından, torpağından,
insanındandır.
Bağban maqnoliyanı uzatdı, tәqaüdçü götürdü.
Qoxulamadı. Baxdı, baxdı... Qәlbinә sәrinlik doldu.
Hәsrәtin havası idi...
– Çox incә çiçәkdir.
– Mahnısı da var, – gimnast dedi.
Tәqaüdçü dillәndi:
– Gәrәk rәsmini çәkim.
Bağban dedi: