Page 160 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

Әli ilә ağzını tutub mәdәni tәrzdә dişini qurdalayan
tәlәbә oğlan ancaq yanındakıların eşidә bilәcәyi sәslә
mızıldadı:

– Dişi leylәk qocanı şişirtdi.
Yanındakılar gülüşdülәr.
Leylәyin arxasından baxan çopur çayçı dillәndi:
– Artistlik elә, pulunu al. Әclaf, hәmişә belә edir dә...
Guya uça bilmәdiyindәn xәbәri yoxdur? Adamların
yığıldığını görüb özünü yazıq kimi göstәrir. Bir görün
qızlar ona necә yemәk-zad verir. Әvvәllәr belә deyildi.
Dükançılarla oturub-durandan sonra biclәşdi.
Çopur çayçı illәrin tәcrübәsinә baxmayaraq, leylәyi
yük maşınının sürücüsü qәdәr tanıya bilmәmişdi.
– Bu leylәk qürurlu leylәkdir, dәdәm, sәn nә danı-
şırsan? Bu leylәk yazıq, mağmun olmaqdansa, ölümü
seçәrdi. Yekә kişisiniz, biz insanlar bәzәn heyvanları da
160 öz sәviyyәmizә endirir, özümüz qәdәr pisniyyәt vә alçaq
hesab edirik.
Leylәklә şәkil çәkdirmәk istәyәn qız dillәndi:
– Xeyr. Artistlik-zad elәmir. Yәqin, hәmin o leylәyi
tanıdığına görә uçmaq istәdi. Bәlkә dә, anası, ya da
yuvadakı bacı-qardaşlarından biriydi. Mәgәr ola bilmәz?
Qızlardan sarı yun köynәk geyinәni, bayaq ana
leylәyin hәddәn artıq daşqәlbli olduğunu söylәyәn dedi:
– Yox, anası ola bilmәz. Onda azacıq ana şәfqәti
olsaydı, balasını yuvadan aşağı atmazdı.
Şlyapalı dosent, dizinә dırmaşmağa çalışan böcәyi
çırtma ilә vurub ayağa durdu:
– Mәn tәqaüdә çıxdığına görә uça bilmәyәn bir
tәyyarәçi tanıyıram, – dedi. – İnanırsınız, hamı kimi yerdә
gәzmәk zülmünә dözә bilmәyib xәstәlik tapdı. Elә
bilirsiniz, asandır?! Bәli әnginliklәrdә qanad çalmağa adәt
etmiş azad bir quşun karvansara bağçasında sürünmәyi әsl
faciәdir...