Page 434 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 434
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
sovet vaxtı – iyirminci illәrdә bura xarabaya dönüb, sәksәn yaşlı Mәşәdi
Ağarәhimin özünü dә bolşeviklәr tutub güllәlәyiblәr vә bu üç iydә ağacı da
ondan vә onun o gözәl bağından yadigar qalıb.
Hәmin sentyabr günündәn bir müddәt әvvәl o arvadlar it lәhlәdәn is-
tinin vә evdәki (otaqdakı) nәm bürkünün әlindәn o iydә ağaclarının
kölgәsindә ayaq saxlayıb söhbәt edirdilәr.
Kolxoz kişinin dul arvadı Xәdicә dedi:
– Az, deyirlәr xaricdәn yenә qәmisyә gәlәcәk...
– Onnarın qәmisyәsi başlarına dәysin!.. Gәlib nağayrajaqlar, az?
İndiyәdәk gәlib-gedib nağayrıblar ki, bunnan sonra da elәsinlәr?.. – Bunları
da Gözlә-Gәlirәm Mәmmәd kişinin arvadı Sürәyya xala dedi.
Sonra o biri arvadların da giley-güzarı bir-birinә qarışdı.
– O qәmisyәdәkilәr gәlib bir gün burda bizim günümüzdә yaşasınlar,
onnan sonrasına baxarıq!..
434 – Az, bunnar hamısı ermәninin şipyonudu!..
Bu vaxt Cümü ilә Sona yataqxananın yeganә blokundan çıxdılar,
Cümü motorollerini işә saldı, Sona da qalxıb kuzova atılmış köhnә ehtiyat
tәkәrin üstündә oturdu.
– Cümü bunu hara aparır, az?
– Teatra!.. Hara aparacaq? Bilmirsәn?
– Vallah, bunun, heç olmasa, tır-tır lafeti var, öz arvadıdı, hara istәyir,
ora da aparır! Bizim kişilәr neylәsin? Sәkkiz nәfәr bir otaqdayıq! Sәn dә
qәmisyәdәn danışırsan! On bir ildi nağayrıb bizә o qәmisyә, hı?
– Düz deyir, dayna! Odu ha, dağ kimi Mәmmәd indi oturub o sınıq-
salxax skamyada, bәrkdәn özü özüylә danışır!.. Bu da sәnin qәmisyәn! –
Bu son sözlәri dә Sürәyya xala dedi.
X
Hәmin sentyabr günü Qırmızı xoruzun o vaxtsız banlamağı sübh
tezdәn Ağadadaşın kefinә soğan doğramışdı vә bu azmış kimi, üstәlik, sәhәr
çay-çörәyindәn sonra onlarla üzbәüz hәyәtdә yaşayan Bolelşik Bufetçi
İbadullayla nәrd oynayıb dalbadal üç tas uduzdu vә bütün bunlar da azmış
kimi, günorta nahar vaxtı evә qayıdanda Balacaxanım bu istirahәt günü xü-
susi olaraq әri üçün bişirdiyi bir kasa bozbaşı, pomidor-xiyarı, sirkә-
badımcanı, duzu, bibәri onun qabağına qoyub:
– Şoqәribә qalmış xoruz yoxdu, qeyitmiyib...
Ağadadaş bütün Buzovnada әn gözәl çörәkbişirәn Hacı Әliağanın
tәndirindәn tәzәcә çıxmış isti çörәyi kasanın içinә – bozbaşın suyuna
doğraya-doğraya:
sovet vaxtı – iyirminci illәrdә bura xarabaya dönüb, sәksәn yaşlı Mәşәdi
Ağarәhimin özünü dә bolşeviklәr tutub güllәlәyiblәr vә bu üç iydә ağacı da
ondan vә onun o gözәl bağından yadigar qalıb.
Hәmin sentyabr günündәn bir müddәt әvvәl o arvadlar it lәhlәdәn is-
tinin vә evdәki (otaqdakı) nәm bürkünün әlindәn o iydә ağaclarının
kölgәsindә ayaq saxlayıb söhbәt edirdilәr.
Kolxoz kişinin dul arvadı Xәdicә dedi:
– Az, deyirlәr xaricdәn yenә qәmisyә gәlәcәk...
– Onnarın qәmisyәsi başlarına dәysin!.. Gәlib nağayrajaqlar, az?
İndiyәdәk gәlib-gedib nağayrıblar ki, bunnan sonra da elәsinlәr?.. – Bunları
da Gözlә-Gәlirәm Mәmmәd kişinin arvadı Sürәyya xala dedi.
Sonra o biri arvadların da giley-güzarı bir-birinә qarışdı.
– O qәmisyәdәkilәr gәlib bir gün burda bizim günümüzdә yaşasınlar,
onnan sonrasına baxarıq!..
434 – Az, bunnar hamısı ermәninin şipyonudu!..
Bu vaxt Cümü ilә Sona yataqxananın yeganә blokundan çıxdılar,
Cümü motorollerini işә saldı, Sona da qalxıb kuzova atılmış köhnә ehtiyat
tәkәrin üstündә oturdu.
– Cümü bunu hara aparır, az?
– Teatra!.. Hara aparacaq? Bilmirsәn?
– Vallah, bunun, heç olmasa, tır-tır lafeti var, öz arvadıdı, hara istәyir,
ora da aparır! Bizim kişilәr neylәsin? Sәkkiz nәfәr bir otaqdayıq! Sәn dә
qәmisyәdәn danışırsan! On bir ildi nağayrıb bizә o qәmisyә, hı?
– Düz deyir, dayna! Odu ha, dağ kimi Mәmmәd indi oturub o sınıq-
salxax skamyada, bәrkdәn özü özüylә danışır!.. Bu da sәnin qәmisyәn! –
Bu son sözlәri dә Sürәyya xala dedi.
X
Hәmin sentyabr günü Qırmızı xoruzun o vaxtsız banlamağı sübh
tezdәn Ağadadaşın kefinә soğan doğramışdı vә bu azmış kimi, üstәlik, sәhәr
çay-çörәyindәn sonra onlarla üzbәüz hәyәtdә yaşayan Bolelşik Bufetçi
İbadullayla nәrd oynayıb dalbadal üç tas uduzdu vә bütün bunlar da azmış
kimi, günorta nahar vaxtı evә qayıdanda Balacaxanım bu istirahәt günü xü-
susi olaraq әri üçün bişirdiyi bir kasa bozbaşı, pomidor-xiyarı, sirkә-
badımcanı, duzu, bibәri onun qabağına qoyub:
– Şoqәribә qalmış xoruz yoxdu, qeyitmiyib...
Ağadadaş bütün Buzovnada әn gözәl çörәkbişirәn Hacı Әliağanın
tәndirindәn tәzәcә çıxmış isti çörәyi kasanın içinә – bozbaşın suyuna
doğraya-doğraya:
