Page 410 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 410
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
– Kiri, kiri, bilsәydim, aparıb sümüyümü it sümüyünә calamazdım.
Buna bax, buna, tәzәdәn qeyrәtә gәlib.
– İndi nә cür toy çaldıracaqsan Sәlvinaza. İkicә gün qalıb. Eşidib
bilmiyәcәkmi dәdәsi sәn deyilsәn?
– Toy da çaldıracağam, әrә dә verәcәyәm. Sәlvinaza dәdәliyi mәn
elәmişәm.
– Hәlә bir gör oğlan tәrәf nә deyir. Olar da indi eşidib, yәqin.
– Heç nә demәzlәr. Deyәrlәr, geri qayıdar nişanları. Bura bax, olmaya
tәzәdәn geri qayıtmaq istәyirsәn?
Bu dәfә Sayalını od götürdü.
– Mәnim bircә çatım әskikdi. Yerimә kim olsa, inәyinin çatısını açıb
boğazına keçirәr.
Abdulla yumşaldı:
410 – Fikir-zad elәmә, get tәdarükünü gör. Omaroğlu dıydıx deyil. Gәldiyi
kimi, çıxıb da gedәcәk.
***
Sәhәr obaşdan Mәmmәrzәylә Omaroğlu Coğazın o tayında at üstә
idilәr. Mәmmәrzә görürdü ki, kişi at sürmәyi yadırğayıb elәmәyib.
– Gәlsәnә dәyişәk atları. Dedim, yadırğamış olarsan, yorğasını sana
verdim. Sәninki alapaça atlardı, bilirәm.
– İstәmәz. Bu saat elә mәnә yorğa at lazımdı. Yavaş-yavaş getsin,
yadıma salım bir doyunca olub keçәni.
Doğrudan da, Omaroğlu at üstündә özündә deyildi. Elә hey gözü orda-
burda, fikri ala dağda, qara dağdaydı.
Noylu bulağa çatanda dillәndi Omaroğlu.
– Buraydı o yer. Köpәkoğlu Ağamalıyev.
***
Onlar acıq elәyib gedәndәn bir hәftә sonra Mәzәmli Abbasqulunu tut-
dular bazarda, bir xurcun zoğal arağıyla. Ağamalıyev buraxdırıb demişdi:
– Apar ver, bunların hamısın içsin Omaroğlu. Qurtaran kimi, xәbәr
göndәrsin.
Bu, xәbәrdarlıq idi. İstәdi araya ağsaqqal salıb barışsın o mәrdimazarla.
Papağını qabağına qoyub fikirlәşdi ki, yox, onda gәrәk sonra Ağamalıyevin
әl tulası olsun. Hәm dә o qәdәr söyüşdәn sonra, bә qeyrәti harda gizlәyib
– Kiri, kiri, bilsәydim, aparıb sümüyümü it sümüyünә calamazdım.
Buna bax, buna, tәzәdәn qeyrәtә gәlib.
– İndi nә cür toy çaldıracaqsan Sәlvinaza. İkicә gün qalıb. Eşidib
bilmiyәcәkmi dәdәsi sәn deyilsәn?
– Toy da çaldıracağam, әrә dә verәcәyәm. Sәlvinaza dәdәliyi mәn
elәmişәm.
– Hәlә bir gör oğlan tәrәf nә deyir. Olar da indi eşidib, yәqin.
– Heç nә demәzlәr. Deyәrlәr, geri qayıdar nişanları. Bura bax, olmaya
tәzәdәn geri qayıtmaq istәyirsәn?
Bu dәfә Sayalını od götürdü.
– Mәnim bircә çatım әskikdi. Yerimә kim olsa, inәyinin çatısını açıb
boğazına keçirәr.
Abdulla yumşaldı:
410 – Fikir-zad elәmә, get tәdarükünü gör. Omaroğlu dıydıx deyil. Gәldiyi
kimi, çıxıb da gedәcәk.
***
Sәhәr obaşdan Mәmmәrzәylә Omaroğlu Coğazın o tayında at üstә
idilәr. Mәmmәrzә görürdü ki, kişi at sürmәyi yadırğayıb elәmәyib.
– Gәlsәnә dәyişәk atları. Dedim, yadırğamış olarsan, yorğasını sana
verdim. Sәninki alapaça atlardı, bilirәm.
– İstәmәz. Bu saat elә mәnә yorğa at lazımdı. Yavaş-yavaş getsin,
yadıma salım bir doyunca olub keçәni.
Doğrudan da, Omaroğlu at üstündә özündә deyildi. Elә hey gözü orda-
burda, fikri ala dağda, qara dağdaydı.
Noylu bulağa çatanda dillәndi Omaroğlu.
– Buraydı o yer. Köpәkoğlu Ağamalıyev.
***
Onlar acıq elәyib gedәndәn bir hәftә sonra Mәzәmli Abbasqulunu tut-
dular bazarda, bir xurcun zoğal arağıyla. Ağamalıyev buraxdırıb demişdi:
– Apar ver, bunların hamısın içsin Omaroğlu. Qurtaran kimi, xәbәr
göndәrsin.
Bu, xәbәrdarlıq idi. İstәdi araya ağsaqqal salıb barışsın o mәrdimazarla.
Papağını qabağına qoyub fikirlәşdi ki, yox, onda gәrәk sonra Ağamalıyevin
әl tulası olsun. Hәm dә o qәdәr söyüşdәn sonra, bә qeyrәti harda gizlәyib
