Page 276 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 276
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
etmәdi. Araba gәlib çıxana qәdәr Sәnubәrin atası evindәn vaxtı ilә gәtirdiyi
cer-cehizlәri vә özü onun adına aldığı bütün gözәdәyәn şeylәri götürüb
sәliqә ilә bir yerә topladı.
Gülüstan әrinin bütün hәrәkәtlәrini tәәccüblә izlәyir, evdә hәr şeyi alt-
üst elәmәsinә acığı tutur, ancaq ondan küsdüyü üçün hәnirini çıxartmırdı.
Araba gәldi. Xalıq kişi yığıb hazırladığı şeylәri qucaqlayıb bir-bir eşiyә
daşıyanda, qarı daha dözә bilmәdi. Tәşviş içindә yumalanıb çarpayıdan
düşdü, qapıda әrinin qabağını inadla kәsdi:
Başına hava gәlib nәdir, a kişi? Qızımın şeylәrini hara aparırsan?!
– Yol ver, Gülüstan, qoy işimi görüm.
– Yox qoymaram! Sәnin ağlın başında deyil, havalanıbsan!
Xalıq kişi ehtiyatla onu yolundan kәnar elәdi.
– Qorxma ağlım başımdadı. Bilirәm neylәyirәm. Sәn bircә geri dur,
әl-ayağıma dolaşma.
276 – Qoymaram! – Qarı birdәn kükrәyib әrinin üstünә şığıdı. Xalıq kişinin
qucağındakı şeylәrdәn yapışıb hönkürә-hönkürә geri çәkdi. – Burax!
Vurğunu iti gәlmiş, fikrin nәdir?! Burax!
Xalıq kişi qәmgin-qәmgin gülümsәdi.
– Niyә qarğıyırsan, ay Gülüstan, mәndә nә günah var?.. Qız tәzә әrә
gedir.
– Әrә gedir?! – Gülüstan mat-mat soruşdu...
Xalıq kişi başını ağır-ağır qaldırıb saldı. Qarının qolları boşaldı,
dizlәrinin taqәti tükәndi, ayaq üstә dayana bilmәyib, qapının dibindәcә yerә
çökdü.
Xalıq kişi şeylәri daşıyıb arabaya doldurdu, uşağı onun üstünә
mindirdi. Arabanı Sәnubәrin atası evinә sürdürdü. Dünәnki şәrtә görә, gәlin
bu axşam oradan atlanacaqdı...
***
Mәclis şәn keçirdi. Başdan-başa sәdәfә tutulmuş sazını sinәsinә basıb
bayaqdan nәrә çәkәn aşıq, indi dә sazı silah kimi çiynindәn aşırıb ortada
asta-asta gәzinir, dastan başlayıb, şirin dillә keçmiş aşiq-mәşuqların
mәhәbbәt macәralarından danışırdı.
Növbәnöv yemәk-içmәk şeylәriylә dolu süfrәnin başında әylәşәn-
lәnlәrin hamısı susurdu. Aşıq söhbәtinә ara verib, sazı yenidәn bağrına
basdı. İncә tellәri dilә gәtirәrәk, bir dә cәh-cәh vuranda, adamlar arasında
çaxnaşma düşdü, bütün mәclis ayağa qalxdı. Aşıq cәh-cәhәni xırp kәsdi.
Qapıda qәmgin baxışlı, ciddi görkәmli, saç-saqqalı dümağ bir qoca
dayanmışdı.
etmәdi. Araba gәlib çıxana qәdәr Sәnubәrin atası evindәn vaxtı ilә gәtirdiyi
cer-cehizlәri vә özü onun adına aldığı bütün gözәdәyәn şeylәri götürüb
sәliqә ilә bir yerә topladı.
Gülüstan әrinin bütün hәrәkәtlәrini tәәccüblә izlәyir, evdә hәr şeyi alt-
üst elәmәsinә acığı tutur, ancaq ondan küsdüyü üçün hәnirini çıxartmırdı.
Araba gәldi. Xalıq kişi yığıb hazırladığı şeylәri qucaqlayıb bir-bir eşiyә
daşıyanda, qarı daha dözә bilmәdi. Tәşviş içindә yumalanıb çarpayıdan
düşdü, qapıda әrinin qabağını inadla kәsdi:
Başına hava gәlib nәdir, a kişi? Qızımın şeylәrini hara aparırsan?!
– Yol ver, Gülüstan, qoy işimi görüm.
– Yox qoymaram! Sәnin ağlın başında deyil, havalanıbsan!
Xalıq kişi ehtiyatla onu yolundan kәnar elәdi.
– Qorxma ağlım başımdadı. Bilirәm neylәyirәm. Sәn bircә geri dur,
әl-ayağıma dolaşma.
276 – Qoymaram! – Qarı birdәn kükrәyib әrinin üstünә şığıdı. Xalıq kişinin
qucağındakı şeylәrdәn yapışıb hönkürә-hönkürә geri çәkdi. – Burax!
Vurğunu iti gәlmiş, fikrin nәdir?! Burax!
Xalıq kişi qәmgin-qәmgin gülümsәdi.
– Niyә qarğıyırsan, ay Gülüstan, mәndә nә günah var?.. Qız tәzә әrә
gedir.
– Әrә gedir?! – Gülüstan mat-mat soruşdu...
Xalıq kişi başını ağır-ağır qaldırıb saldı. Qarının qolları boşaldı,
dizlәrinin taqәti tükәndi, ayaq üstә dayana bilmәyib, qapının dibindәcә yerә
çökdü.
Xalıq kişi şeylәri daşıyıb arabaya doldurdu, uşağı onun üstünә
mindirdi. Arabanı Sәnubәrin atası evinә sürdürdü. Dünәnki şәrtә görә, gәlin
bu axşam oradan atlanacaqdı...
***
Mәclis şәn keçirdi. Başdan-başa sәdәfә tutulmuş sazını sinәsinә basıb
bayaqdan nәrә çәkәn aşıq, indi dә sazı silah kimi çiynindәn aşırıb ortada
asta-asta gәzinir, dastan başlayıb, şirin dillә keçmiş aşiq-mәşuqların
mәhәbbәt macәralarından danışırdı.
Növbәnöv yemәk-içmәk şeylәriylә dolu süfrәnin başında әylәşәn-
lәnlәrin hamısı susurdu. Aşıq söhbәtinә ara verib, sazı yenidәn bağrına
basdı. İncә tellәri dilә gәtirәrәk, bir dә cәh-cәh vuranda, adamlar arasında
çaxnaşma düşdü, bütün mәclis ayağa qalxdı. Aşıq cәh-cәhәni xırp kәsdi.
Qapıda qәmgin baxışlı, ciddi görkәmli, saç-saqqalı dümağ bir qoca
dayanmışdı.
