Page 233 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)

izÿ Cÿfÿrzadÿ

çoban cınqırını da çıxartmırdı. Topalın nökәrlәriysә uşağı hey döyürdülәr. 233
Axırı qanına qәltan olmuş oğlandan bir kәlmә dә eşidә bilmәdiklәrini görüb
dayandılar.

– Zalım oğlu elә bil daşdı, bәdәn deyil.
Birdәn Topal Teymurun gözlәri bala çobanın gözlәrinә sataşdı, hey-
rәtindәn ağzı açıla qaldı. Qamçısının ucu ilә oğlanın cırım-cırım olmuş gey-
mәsini qaldırdı. Teymurun başının adamları tәәccüb içindә içlәrini çәkdilәr:
bala çoban daşa dönmüşdü. Dönüb dövrәlәrinә baxdılar; balaca çobanın qo-
yunları da daşa dönmüşdü.
Topal Teymurun adamlarını qorxu bürüdü. Cin-şәyatin görmüş kimi
atlarını dәhmәrlәyib bu sehrli, әcaib diyardan ayrıldılar, çapıb getdilәr. Elә
o zamandan bu yerlәrdә hara getsәn daş qoyundur görәrsәn, daş heykәldir,
görәrsәn. Deyirlәr, bala çobanın qeyrәtidir, hәr yerә dağılıb, bütün kәnd-
lәrimizә, obalarımıza, hәtta qәbiristanlarımıza da yayılıb. Yayılıb ki, qoy
hamı görsün, bilsin bu torpaq necә oğullar yetirib. İgidlәrin nәsli bu di-
yardan kәsilmәsin.