Page 232 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Oğlan başını qaldırıb atlıya baxır, çomağı ilә yeri eşә-eşә dedi:
– Buralarda su nә gәzir? Çay yox, göl yox, bulaq yox.
Elә bu vaxt Әmir Teymur başının dәstәsiynәn birgә özünü yetirdi.
Oğlanın sözünü eşidәndә dedi:
– Bәs qoyunlarını harda sulayırsan?
Oğlan cavab vermәdi. Topal Teymur bir dә soruşdu:
– Eşitmirsәn nә deyirәm? Bәs qoyunlarını nәynәn sulayırsan?
Oğlan çomağının ucuynan quru nohurlardan birini göstәrdi:
– Odey nohurlardan...
– Yalan demә, çoban, nohurlarda su yoxdu. Çoxdan quruyub.
Oğlan ürәyindә: “Sizi görәndә hәr şey quruyur” fikirlәşdi. Sonra
çarәsizliklә dillәndi:
– Axı qoyunlarımı suvardığım bulaq balacadı, sizin qoşuna çatmaz.
Hökmdar kükrәdi:
232 – Sәnә dәxli yoxdu, çoban, sәn suyun yerin de! Sәnә xәlәt verәrәm.
Pul istәsәn pul, mal istәsәn mal...
Oğlan yenә dә çomağı ilә yeri eşәlәyә-eşәlәyә dedi:
– Pul-mal da mәnә gәrәk deyil. Bulağın da yerini demәrәm. Onu da
qurudarsız.
– Sәn mәni tanıyırsanmı?
– Әlbәttә, tanıyıram.
– Mәn kimәm?
– Teymur...
– Bilirsәnmi ki, sәni dara çәkdirә bilәrәm, diri-diri itlәrә paylaram?
Hәr tikәni qulağıncan elәtdirәrәm?
Oğlan dik Teymurun gözlәrinin içәrisinә baxa-baxa dedi:
– Bilirәm.
Әtrafdakı qoşun böyüklәri, oğlanı dövrәyә almış Topal Teymurun
adamları bala çobanın cürәtinә mat qalmışdılar. Uşaqda da bu ürәk?
– Göstәr bulağın yerini, oğlan, qәzәbimi coşdurma!
– Su da torpaq kimi müqәddәsdi, hökmdar, onu yadlara nişan
vermәzlәr. Biqeyrәtlik elәmәrәm.
– Bu, sәnә çox baha oturacaq, çoban, hayıf cavanlığından.
– Mәnim yerimә hayıfsılanma. Qoy mәn qorxum ki, qanımın bahası
gedir...
– Kәsin bunun dilini... Yox dilini kәsmәyin, suyun yerini deyә bilmәz.
Vurun! Suyun yerini deyәnәcәn qamçılayın!
Topal Teymurun başının adamlarından ikisi irәli çıxdı, oğlanı
qamçılamağa başladı. İlan kimi qıvrılıb açılan qamçı oğlanın başına, gözü-
nә, çiyinlәrinә, kürәyinә dәydikcәn daşdan sәs çıxırdı, oğlandan yox. Bala