Page 235 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)

ßlÿviyyÿ Babayeva

Lalәlәr açanda

Mәn onunla ilk dәfә Baltik ölkәlәrinin birindә, Tallin şәhә- 235
rindә tanış oldum. Axşam mehmanxanada darıxırdım. Tele-
fon kitabçasını götürüb vәrәqlәmәyә başladım. İlk sәhifәnin
ilk sәtri onun famili ilә başlayırdı: “Abbasov İ. A.”
Әlim dinc durmadı, nömrәni yığdım.
– Mәnә “Abbasov İ. A.” lazımdır.
– Eşidirәm sizi.
– Mәn Bakıdanam.
– Bakıdan?
– Bәli, Bakıdanam.
– Bakıdan kimdir danışan?
Söhbәt rus dilindә gedirdi.
– Siz mәni tanımırsınız, mәn dә sizi. Mehmanxanada telefon kitab-
çasının ilk sәtrindәki azәrbaycanlı familiyası nәzәrimi cәlb etdi. Öyrәnmәk
istәdim ki, görüm kimdir bizim hәmyerlimiz.
Dәstәkdәn gülüş sәsi gәldi.
– Eşitmişdim ki, azәrbaycanlılar çox yetik olurlar. – Bir an susdu, sonra
gülә-gülә sözünә davam etdi, – yetiklik pis deyil. Hәr şeyi öyrәnmәk, hәr
şeyi bilmәk arzusu insanın yaxşı xüsusiyyәtlәrindәndir.
Azәrbaycan dilinә keçdim:
– Yaxşı şeydir deyirsiniz? Onda icazә verin sizә bir sual verim.
O, sözümü başa düşmәdi. Üzr istәdi. Azәrbaycan dilini bilmәdiyini
çәkinә-çәkinә etiraf etdi.
– Azәrbaycandan çoxdan çıxmısınız?
– Mәn heç Azәrbaycanda olmamışam.
– Hә...
– Atam Azәrbaycandan idi. Qarabağdan. Orada Şuşa adlı bir yer var.
Şuşa kәlmәsini elә tәlәffüz etdi ki, bir an söhbәtin nәdәn getdiyini başa
düşmәdim.
– Atam deyәrdi ki, Azәrbaycanda uca dağlar başında Şuşa adlı kәnd
var, mәn ordanam.
– Şuşa kәnd deyil, qәdim, gözәl bir şәhәrdir.
– Ola bilәr. Atam müharibә illәri bir eston qızına vurulur. Evlәnirlәr.
Müharibәdәn sonra qayıtmır.
Köksümü ötürdüm: