Page 122 - "Kişi, qadın və çətir"

KİŞİ, QADIN VƏ ÇƏTİR

122 bilmirsən necə şumlayasan
orada necə taxıl əkəsən
necə uşaq gətirəsən dünyaya
necə ev tikəsən

onlar döyüş meydanının üstündə
hərlənirlər –
aşağı şığıyır
qənimətlərini götürüb
səngərimiz üstündən
dənizə doğru uçurlar
göy üzündə dalaşır, bəzən də
yemlərini dimdiklərindən salırlar –
insan tikələri ayaqlarımız altına düşür
(adamı ağrıdan odu ki
bilmirsən bu, sənin dostlarının ətidi
yoxsa düşmənlərinin)
kiminsə barmağı,
ya qulağı
göydən qarşına düşəndə
qəribə hisslər oyanır səndə

hərdən elə bilirsən
bu tikələri toplasan –
dost olsun, ya düşmən – fərq eləməz –
insanı yenidən yaratmaq olar asan
gərək belədə
ölüyə bir can verən də tapasan