Page 425 - Sela
P. 425
Günah yazdadı
köşkә tәrәf gedirdi; köşkdә ağa, qızı qucaqladı. “Mәn siz
kişilәrdәn qorxuram... Mәn bu gün heç özümdә deyilәm...”
O, cavab vermәdi. Kristina çardağa ayaqyalın qayıdırdı,
tuflisini әlindә tutmuşdu. Gecә isti olsa da, bircә yubkada
olduğundan üşümüşdü... Yerinә uzanıb, әtrafa qulaq verdi.
Marqarita, Esperansa hәlә qayıtmamışdılar.
II
Quşlar sübhçağında sevişirlәr, sәslәri alәmi başına
götürür. İşçilәr isә quşlar sevişәnә qәdәr çiyinlәrindә balta,
iki nәfәrin daşıdığı mişar, ya öküz qoşulmuş araba ilә paxla,
kartof әkilmiş çölә gedirlәr. Kristina belindә böyük bardaq
cığırla yola enir: o, inәk sağmağa gedir. Üzündә şәn
tәbәssümlә quşların oxuduğu vә bulaqların әtrafında adam
boyu qıjıların bitdiyi şabalıd meşәsinә tәrәf baxır. Pәyәdә
yadellinin düzәltdiyi üçayaqlı kәtildә oturub inәklәri sağacaq.
Marqarita, Esperansa hәlә durmayıblar. Xanım gec
durur... Di gәl iri qarnına dәri kәmәr bağlayan ağanı
sübhtezdәn işçilәrin arasında görmәk olardı. Yaşı yetmişi
adlayıb, ancaq özünә cavan oğlan kimi baxır: saqqalı
sәliqәylә daranmış olur vә hәr sәhәr әllәrini yuyur.
Xanım qız da anası kimi gec durur. O da anası kimi
hündür, dolu, alyanaqdı, hәtta adları da eynidi... Qız
anasından qırx yaş kiçikdi, bu qırx il әrzindә isә adәtlәr
çox dәyişib. Qızın iyirmi iki yaşı var (xanım әrindәn bir az
böyükdü). Qız yuxudan ayılıb gәrnәşir, ancaq yerindәn
qalxmır; adyala bürünüb, o biri böyrünә çevrilir; o, pәncәrәyә
dırmaşan sarmaşığa baxır, quşların cәh-cәhinә qulaq asır.
Yatanda pәncәrәni bağlasa da, pәncәrә taxtalarını örtmür:
sәhәrin açılmasını seyr elәmәyi xoşlayır...
Ağa çәliyә söykәnib, pәyәyә yaxınlaşır; Kristinadan
mal-qaranı soruşur vә pörtmüş Kristina hәr şeyin qaydasında
olduğunu deyir. Sonra ağacların necә kәsildiyinә baxmaq
üçün meşәyә gedir. Dodaqlarında bic tәbәssüm var. O,
yorulmaq bilmәyәn işçidi, çox bәrk yeriyir.
425
köşkә tәrәf gedirdi; köşkdә ağa, qızı qucaqladı. “Mәn siz
kişilәrdәn qorxuram... Mәn bu gün heç özümdә deyilәm...”
O, cavab vermәdi. Kristina çardağa ayaqyalın qayıdırdı,
tuflisini әlindә tutmuşdu. Gecә isti olsa da, bircә yubkada
olduğundan üşümüşdü... Yerinә uzanıb, әtrafa qulaq verdi.
Marqarita, Esperansa hәlә qayıtmamışdılar.
II
Quşlar sübhçağında sevişirlәr, sәslәri alәmi başına
götürür. İşçilәr isә quşlar sevişәnә qәdәr çiyinlәrindә balta,
iki nәfәrin daşıdığı mişar, ya öküz qoşulmuş araba ilә paxla,
kartof әkilmiş çölә gedirlәr. Kristina belindә böyük bardaq
cığırla yola enir: o, inәk sağmağa gedir. Üzündә şәn
tәbәssümlә quşların oxuduğu vә bulaqların әtrafında adam
boyu qıjıların bitdiyi şabalıd meşәsinә tәrәf baxır. Pәyәdә
yadellinin düzәltdiyi üçayaqlı kәtildә oturub inәklәri sağacaq.
Marqarita, Esperansa hәlә durmayıblar. Xanım gec
durur... Di gәl iri qarnına dәri kәmәr bağlayan ağanı
sübhtezdәn işçilәrin arasında görmәk olardı. Yaşı yetmişi
adlayıb, ancaq özünә cavan oğlan kimi baxır: saqqalı
sәliqәylә daranmış olur vә hәr sәhәr әllәrini yuyur.
Xanım qız da anası kimi gec durur. O da anası kimi
hündür, dolu, alyanaqdı, hәtta adları da eynidi... Qız
anasından qırx yaş kiçikdi, bu qırx il әrzindә isә adәtlәr
çox dәyişib. Qızın iyirmi iki yaşı var (xanım әrindәn bir az
böyükdü). Qız yuxudan ayılıb gәrnәşir, ancaq yerindәn
qalxmır; adyala bürünüb, o biri böyrünә çevrilir; o, pәncәrәyә
dırmaşan sarmaşığa baxır, quşların cәh-cәhinә qulaq asır.
Yatanda pәncәrәni bağlasa da, pәncәrә taxtalarını örtmür:
sәhәrin açılmasını seyr elәmәyi xoşlayır...
Ağa çәliyә söykәnib, pәyәyә yaxınlaşır; Kristinadan
mal-qaranı soruşur vә pörtmüş Kristina hәr şeyin qaydasında
olduğunu deyir. Sonra ağacların necә kәsildiyinә baxmaq
üçün meşәyә gedir. Dodaqlarında bic tәbәssüm var. O,
yorulmaq bilmәyәn işçidi, çox bәrk yeriyir.
425
