Page 424 - Sela

İLO XOSE SELA

Pәyәnin üstündәki otaqda yalnız kişilәr, hәrdәn dә
artıq heç bir xatası olmayan bir qarı yatırdı, xanım әxlaq
mәsәlәsindә çox ciddi idi, işdәn qovduğu qızlar az
olmamışdı... Ancaq günәmuzdçulara hökmü çatmırdı, bu
da onu özündәn çıxarırdı. “Ax, – deyirdi, – әgәr bu
fırıldaqçılar mәndәn asılı olsaydılar!” Onlardan nәsә bir
şey sezәndә, әrinә şikayәtlәnirdi, ancaq, adәtәn, bunun
nәticәsi olmurdu. Cavanlığında dinc durmayan qoca milad
günü olsa da, yumşaq tәrzdә cavab verirdi: “Günah
yazdadı...” Bunu deyә-deyә dә fikri dağınıq halda әlindәki
dәyәnәyi döşәmәyә vururdu, ya kreslonun qoltuğunu
barmaqlarıyla döyәclәyirdi; qaşlı iri polad üzük vә nişan
üzüyü taxılmış bu güclü kәndli barmaqları cavanlıqda
kuzeni Qilyermonun dişlәrini vurub tökdüyünә görә, öz
sahibini mәşhurlaşdırmışdı.... Yazı günahlandırıb, qapıdan
çıxır, şabalıd meşәsinә gәzmәyә gedirdi. Yolda hansısa bir
qızla rastlaşsa, başını tәrpәdib gülümsәyirdi.

Bir dәfә Kristina ilә köşkә gedәn cığırda rastlaşıb, ona
söz atıb ağlatmışdı. Qıza nәlәr demәmişdi! Bunu danışanda
xanımın qulluqçularından Marqarita ona mәsxәrә elәmişdi,
ancaq o biri gün hava yaxşı olduğundan heç kimә bir söz
demәdәn hәmin cığırla tәk getmişdi. Başına ağ, sarı
çobanyastığılardan çәlәng qoyub, donunun yarığına isә
zәngçiçәyi budaqları taxmışdı... Marqarita gәzmәyә çıxan
ağanı görüb demişdi: günaydın, cәnab. Ağa dayanıb cavab
vermişdi: günaydın, Marqarita, әzizim... Bir az susmuşdular,
sonra ağa soruşmuşdu ki, ona soyuq deyilmi, axı әyni
yalındı...

Gecә Marqarita gülә-gülә hәr şeyi o biri qulluqçu
Esperanseyә danışmışdı. Kristina pәrt olub yatağında
qurcuxmuş, gözünә yuxu getmәmişdi; yerindәn durub
geyinәrәk küçәyә çıxmışdı. Hava isti olduğundan alt
yubkasının üstündәn çiyninә vur-tut kofta atmışdı.

Kristina ququ quşunun quqquldamasını yaxşı
yamsılayırdı... Beş dәqiqә sonra artıq ağanın qoluna girib

424